AnimePlanet Forums ~ Επισκόπηση Θ.Ενότητας - Εντυπώσεις από το ταξίδι μου στη Ιαπωνία [PART 2] :)

Το ξέρατε ότι shinka σημαίνει μεταμορφώνομαι,εξελίσσομα;

Μετάβαση στη σελίδα 1, 2 Επόμενη

Σελίδα 1 από 2

AnimePlanet Forums Αρχική σελίδα Trip Logs Εντυπώσεις από το ταξίδι μου στη Ιαπωνία [PART 2] :)

acidburn_d

Δημοσιεύθηκε: Πεμ Μάρ 30, 2006 5:12 pm

:: HooKeD.SeRiouSLy ::

Συμμετέχει από: 12 Ιούν 04 Δημοσιεύσεις: 159 Τόπος: ΑΘΗΝΑ

Αν ήρθατε εδώ χωρίς να διαβάσετε το 1ο μέρος, please go to

http://www.animeplanet.gr/forum/viewtopic.php?t=3794

4) Nikko (και πρώτη εμπειρία shinkansen)

Μια μέρα πριν φύγω από το Tokyo, ο τυφώνας μου έκανε τη χάρη να φύγει και ο ήλιος έλαμπε και πάλι. Έτσι αποφάσισα να πάω daytrip στον Nikko, μια κωμόπολη περίπου 100χλμ βόρεια του Tokyo, που έχει καταπληκτικούς temples και shrines μέσα στα δέντρα. Είχε έρθει και η στιγμή να αρχίσω να χρησιμοποιώ το Japan Rail Pass μου, το οποίο και επικύρωσα. Σε 21 μέρες (όπου το JR pass θα έληγε) θα πρέπει να είμαι στον τελικό μου προορισμό στη Ιαπωνία, το Kyoto Smile

Ήμουνα ενθουσιασμένος διότι θα χρησιμοποιούσα το bullet train της Ιαπωνίας (shinkansen) για πρώτη φορά. Και ήταν πράγματι φοβερό, στη πλατφόρμα στέκεσαι σε έναν αριθμό και αν είσαι ο πρώτος στη σειρά, η πόρτα του τραίνου θα ανοίξει ακριβώς μπροστά σου! Μέσα τα καθίσματα περιστρέφονται αυτόματα (!!) για να μην κάθεται κανένας ανάποδα με τη φορά που πάει το τραίνο! Σε κάθε τέρμα πριν μπούμε πάντα παίζει καθαρισμός και σαν αποτέλεσμα τα πάντα μέσα στο τραίνο είναι πεντακάθαρα. Υπάρχουν σε κάθε βαγόνι οθόνες που σε πληροφορούνε για τις στάσεις και τους χρόνους, σε αγγλικά και ιαπωνικά. Κάθε λίγο και λιγάκι περνάει μια Γιαπωνέζα με ένα μικρό καροτσάκι και πουλάει ροφήματα και φαγητά (αρκετά ακριβά). Το ταξίδι με το shinkansen είναι απόλαυση. Με το JR pass δεν χρειάζεται ούτε καν να βγάλω εισιτήριο, απλά πάω στη πλατφόρμα και πηγαίνω στα βαγόνια που είναι χωρίς κράτηση θέσης. Χρησιμοποίησα πάρα πολλές το shinkansen με αυτό τον τρόπο και μόνο μια φορά δεν βρήκα θέση, και χώθηκα πίσω από το τελευταίο κάθισμα στον τοίχο.
Shinkansen μέχρι Utsunomiya και μετά local train για Nikko. Από τη πρώτη στιγμή που κατεβαίνεις από το τραίνο, νιώθεις πόσο πιο καθαρός είναι ο αέρας στο Nikko σε σχέση με το Tokyo! Είσαι στην εξοχή Smile

Παντού τρελά βουνά και πολλά δέντρα. Προτίμησα να μην πάρω το λεωφορείο για την temple area αλλά να περπατήσω. Στο δρόμο πέρασα και από το koban (αστυνομικό τμήμα που πάντα είναι χαρούμενοι να σε εξυπηρετήσουν) και ο αστυνομικός εκεί μου έβγαλε μια φωτοτυπία έναν πιο λεπτομερή χάρτη της περιοχής και της temple area. Στο δρόμο μου συναντώ πολλά ωραία παραδοσιακά σπίτια, όμορφα εστιατόρια και πολλά πολύχρωμα λουλούδια σε γλάστρες. Σε κάποια στιγμή έφτασα στην Shin-kyoo γέφυρα η οποία ήτανε πανέμορφη, μέσα στα πράσινα δέντρα και ένα ποτάμι να ρέει από κάτω και πράσινα βουνά στον ορίζοντα. Έκπληξη μου έκανε ότι για να την διασχίσω έπρεπε να πληρώσω 200¥! Τα οποία τελικά ήτανε απλά για να περπατήσεις πάνω στη γέφυρα, μιας και η έξοδος της ήτανε κλειστή, γι?αυτό έπαιζε και η κανονική γέφυρα που περνούσες απέναντι (χωρίς να χρειάζεται να πληρώσεις κάτι φυσικά) όπου άρχιζαν οι πέτρινες σκαλωσιές για την temple area. Η περιοχή αυτή του Nikko είναι World Heritage Site. Τσιμπάω combination ticket για temples και shrines (όλα τα λεφτά, περιλαμβάνει είσοδο σε 4 temples-shrines και κάνει μόνο 1000¥, μόνο η είσοδος για Tooshoo-guu κάνει 1300¥!)
Η όλη ατμόσφαιρα με τα πανύψηλα δέντρα να σκεπάζουν τον ήλιο, σκαλωσιές, ναούς, shrines, torii, ρυάκια είναι παραμυθένια! Όλοι οι ναοί είναι απίστευτοι με κορυφαίο τον Tooshoo-guu ο οποίος έχει τα πάντα, torii εισόδους, παγόδες, πύλες, stone lanterns, βαρέλια sake, και πολλά οικοδομήματα και αίθουσες που έχουν διακοσμηθεί με απίστευτη τελειότητα και τέχνη με σκαλισμένα γλυπτά (όπως τα μαϊμουδάκια που δηλώνουν το γνωστό “hear no evil, see no evil, speak no evil” και η πιο φημισμένη ίσως, Nemuri-Neko, μια κοιμισμένη γάτα που φαντάζει αληθινή). Τα πιο πολλά είναι καλλυμένα με ένα φύλλο χρυσού το οποίο κάνει το θέαμα ακόμα πιο ωραίο. Σε ένα από τα πολλά οικοδομήματα, το Honji-doo, η αίθουσα έχει ζωγραφισμένο στο ταβάνι έναν τεράστιο δράκο και στους τοίχους πραγματικά αγάλματα θεών. Ένας μοναχός χτυπάει δυο ξύλινα sticks και η ακουστική της αίθουσας είναι έτσι ώστε να ακούγεται μια ηχώ η οποία μοιάζει πολύ με έναν δράκο που βρυχάται, απίστευτο!
Στο Taiyuuin-byoo μερικά δέντρα είχανε ακόμα κόκκινα φύλλα και ήτανε πολύ όμορφα, προσπαθούσα να φανταστώ πόσο όμορφο θα είναι το τοπίο το Φθινόπωρο που τα δέντρα θα έχουν πολλά διαφορετικά χρώματα…
Δεν θα ξεχάσω, στην είσοδο του Rinnoo-ji, μια μαμά Γιαπωνέζα τυπάκι, με τα τρία πιτσιρίκια της. Ήτανε εξοπλισμένη με 2 dslr μηχανές (!!!), μία Canon και μια Nikkon. Επαγγελματίας φωτογράφος σίγουρα, ανεβοκατέβαζε τα πιτσιρίκια της στις σκάλες (τα οποία είχανε ψιλοβαρεθεί) και τράβαγε δεκάδες φωτογραφίες.
Θα ήθελα πολύ να πάω στους καταρράχτες του Nikko και στα βουνά όπου μπορεί να δει κανείς λευκούς πίθηκους να αναπαύονται μέσα σε θερμές πηγές στους βράχους (η εισαγωγική σκηνή στην εκπληκτική ταινία ντοκιμαντέρ “Baraka”, για όσους το έχουνε δει) αλλά δυστυχώς δεν θα προλάβαινα να γυρίσω πίσω στο Tokyo…next time! Smile

5) Gifu (και φιλοξενία σε ιαπωνική οικογένεια)

Πριν πάω στη Ιαπωνία, ψάχνοντας πληροφορίες για το trip μου, γνώρισα μέσω Internet έναν Ιάπωνα, τον Keisuke. Μου είπε του αρέσει η Ελλάδα και του είπα ότι θα έπρεπε να έρθει εδώ. Ε και…ΗΡΘΕ!!! Απίστευτο, μου έστειλε email ότι έκλεισε πτήση, νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα αλλά όταν χτύπησε το κινητό μου και μου είπε ότι ήτανε στο Μοναστηράκι, κατάλαβα ότι όντως ήρθε Ελλάδα! Είχε βρει ένα hostel στην Αθηνάς, και ο κλέφτης του ζήτησε 40? τη βραδιά!! Για ένα hostel της πλάκας τώρα! Τελικά τον φιλοξένησα σπίτι μου 1,5 βδομάδα. Και μου είπε όταν πάω Ιαπωνία να μείνω σπίτι του επίσης Smile

Εδώ στο Gifu λοιπόν, έμεινα για 3 μέρες με την οικογένεια του που ήτανε πολύ καλή εμπειρία. Οι άνθρωποι μου φέρθηκαν τέλεια!! Με κακομάθανε για να είμαι ειλικρινής…
Το Gifu είναι μια κανονική πόλη και όχι το χωριό που νόμιζα. Περιτριγυρίζεται από βουνά. Ο Kei ήρθε και με πήρε από το σταθμό του τραίνου και πήγαμε στο σπίτι του να αφήσω τα πράγματά μου. Η γειτονιά του ήτανε πολύ όμορφη, με όμορφα σπιτάκια και ηρεμία, το άκρως αντίθετο από τη φρενίτιδα του Tokyo.
Απέναντι από το σπίτι του παρασκευάζουν μπισκότα και η γλυκιά μυρωδιά τους είναι παντού. Το σπίτι τους για μένα ήτανε απίστευτα τέλειο. Μονοκατοικία 2 ορόφων, mini-κήπος, tatami floor, jp πόρτες, japanese architecture, τέλεια! Έχω το δικό μου prive δωμάτιο, με tatami και air-condition Smile

Οι γονείς του τέλειοι. Δεν μιλάνε και πολλά αγγλικά αλλά ευτυχώς ο Keisuke μας έκανε την μετάφραση. Είχαμε πολλές συζητήσεις περί Japan-Greece και ανταλλαγή ιδεών. Όταν τους ενημέρωσα για τον βασικό μισθό στην Ελλάδα και για το επίπεδο τιμών (στην Αθήνα) μείνανε με ανοιχτό το στόμα! Επίσης, εντύπωση τους έκανε που όλη η εκπαίδευση στην χώρα μας, και ειδικά η τριτοβάθμια είναι δωρεάν. Το πανεπιστήμιο του Tokyo από ότι μου είπανε είναι πολύ ακριβό. Είχανε ένα ελληνικό phrasebook και μου λέγανε κάποιες ελληνικές λέξεις και εκφράσεις, απίστευτο!
Το φαγητό ήτανε πεντανόστιμο, από χέλι μέχρι ομελέτα Smile

Το Gifu έχει ένα ωραίο κάστρο στην κορυφή ενός λόφου (ανακατασκευασμένο διότι το original καταστράφηκε). Εκεί κοντά υπάρχει και ένα μέρος που είναι γεμάτο σκιουράκια! Επίσης υπάρχει ένας ναός (Shoohoo-ji) που έχει έναν Βούδα 14 μέτρα, κατασκευασμένο από περίπου ένα τόνο paper sutras και η κατασκευή του κράτησε 38 ολόκληρα χρόνια!! Ο ναός βρίσκεται δίπλα από το ωραίο πάρκο του Gifu.
Τα λεωφορεία είναι αρκετά ακριβά. Χρειαζόμαστε 2 λεωφορεία για να πάμε στο κέντρο του Gifu (ο Keisuke μένει στα προάστια) όπου τα εισιτήρια είναι 300¥ για το πρώτο και 200¥ για το δεύτερο. Πήγαινε έλα δηλαδή, 1020¥ (περίπου 7,5?).
Ο Keisuke σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Tokyo οικονομικά και μετά πήγε στη USA για να μάθει αγγλικά! Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που φεύγουν από την Ιαπωνία και πάνε στη USA με σκοπό να μάθουνε αγγλικά. Παλαιότερα έκανε Kendo και μου έδειξε το «σπαθί» του γιατί του είπα ότι μου αρέσει πολύ. Ήθελε να μου το χαρίσει (!!!) αλλά δεν μπορούσα να το δεχθώ διότι σίγουρα δεν ήτανε σωστό και επιπλέον είχα περίπου άλλον ένα μήνα ταξιδιού στην Ιαπωνία και μετά τρεις βδομάδες στην Ταϋλάνδη, δεν θα μπορούσα να το κουβαλάω…
Κατά τη διάρκεια του φαγητού παρατηρούσα τα chopsticks, πράγματι, όταν τα αφήνουν στο τραπέζι προσέχουν να μην «δείχνουν» κάποιο άτομο. Και επίσης ότι μου δίνουν μου το δίνουν είτε με τα 2 χέρια είτε με το δεξί, ποτέ με το αριστερό (το αριστερό χέρι υποτίθεται ότι χρησιμοποιείται για τις «ανάγκες» μας και δεν είναι σωστό ποτέ να δώσεις κάτι σε κάποιον με αυτό).
Τη τελευταία μέρα ο πατέρας του Kei είχε φύγει από νωρίς για Pachinko. Άργησα πολύ να σηκωθώ (12.00) γιατί τα είχα φτύσει. Το απόγευμα που γύρισε έδωσε σε εμένα και στον Kei από ένα νόμισμα των 500¥. Αυτό σημαίνει μου είπε ο Kei ότι κέρδισε στο Pachinko Smile

Το βράδι με πάνε και βλέπουμε πυροτεχνήματα που λάμπουνε παντού στον ουρανό. Η Ιαπωνία με αυτό τον τρόπο γιορτάζει το Καλοκαίρι! Γενικά τα πυροτεχνήματα είναι πολύ δημοφιλή. Παντού έβλεπα κόσμο και πιτσιρίκια να ρίχνουν πυροτεχνήματα, καλή φάση! Ύστερα με πήγαν σε traditional Japanese restaurant, όχι όμως κυριλέ κατάσταση (ευτυχώς). Το μέρος ήτανε μεγάλο και γεμάτο και έπρεπε να περιμένουμε να αδειάσει τραπέζι για να κάτσουμε. Μου είπανε ότι είναι από τα πιο διάσημα της περιοχής. Ο μόνος ξένος εκεί μέσα ήμουνα εγώ και όπως ήτανε φυσικό, δεν μιλούσε κανένας αγγλικά. Με λίγα λόγια είναι ένα μέρος που δεν θα το έβρισκα ποτέ μόνος μου. Κλασσικά καθόμαστε κάτω μπροστά από το τραπέζι μας το οποίο είναι και η ψηστιέρα μας. Τα πάντα τα ψήνουμε εμείς! Ακολούθησε φαγοπότι και πολύ μπύρα. Παϊδάκια, λουκάνικα, χταπόδι, τα τσακίσαμε όλα. Επίσης φάγαμε ωμό κρέας που είχε κάτι μπαχαρικά πάνω, κόκκινο κόκκινο, ήτανε γευστικότατο. Δεν με αφήσανε να πληρώσω τίποτα!
Στο σπίτι μου είπανε ότι είναι και έθιμο και πρέπει να γιορτάσουμε και εμείς το καλοκαίρι, αλλά επειδή δεν είχαμε fireworks, είχαμε κάτι μικρά κεράκια σαν αυτά που βάζουμε στις τούρτες και βγάζουνε σπίθες, πρέπει να τα κάψουμε όλα Smile

Το πρωί που θα έφευγα με πήγαν με το αμάξι στον σταθμό, ξυπνήσαμε στις 5.30 το πρωί!! Αποχαιρετιστήκαμε και έφυγα έχοντας νιώσει στο πετσί μου τα μέγιστα από την Ιαπωνική φιλοξενία! Πριν φύγω η μαμά του Keisuke μου δίνει ένα φακελάκι και μου είπε να το ανοίξω στο τρένο. Μέσα είχε ένα γράμμα στα Ιαπωνικά (το οποίο μου μετέφρασε μετά από αρκετό καιρό εδώ στην Αθήνα η δασκάλα μου, είχε ευχαριστίες, ευχές και ότι πρέπει να ξαναγυρίσω σύντομα και…10000¥!!! Απίστευτο!!!

6) Nagoya & World EXPO 2005

O Kei μου είχε στείλει email ότι είχε 2 εισιτήρια για τζάμπα είσοδο για την EXPO και αν θα ήθελα να πάω μαζί του, άλλο που δεν ήθελα. Το εισιτήριο είχε γύρω στα 50?.
Μου είπε ότι οι γονείς του είχανε πάει πριν από πάρα πολλά χρόνια στην EXPO όταν είχε γίνει πάλι στη Ιαπωνία. Ο πατέρας του μας βρήκε τα εισιτήρια!
Η Nagoya είναι πάρα πολύ κοντά στο Gifu και αποφασίσαμε να το κάνουμε daytrip.
Η World EXPO είναι μια παγκόσμια έκθεση που γίνεται κάθε 4 χρόνια, συμμετέχουν όλες οι χώρες του κόσμου, η καθεμία με το δικό της «περίπτερο» (καμία σχέση με αυτό που φαντάζεστε, μιλάει για ολόκληρα οικοδομήματα τα οποία πολλές φορές είχανε πολλούς ορόφους. Επίσης παρουσιάζονται νέες τεχνολογίες και όλα προσανατολίζονται προς ένα γενικό θέμα. Ήμουνα πολύ τυχερός που έτυχε να γίνεται στη Ιαπωνία τώρα που ταξίδευα εκεί. Η έκθεση διαρκεί περίπου 6 μήνες.
Μετά από λεωφορεία και αρκετά τραίνα φτάσαμε…

[to be continued soon] [津図けています]