Το ξέρατε ότι kowai σημαίνει τρομακτικό/ός;


Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας

Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενη  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Επόμενη
Σελίδα 5 από 7
 AnimePlanet Forums Αρχική σελίδα    Γενικές Συζητήσεις    Εξέλιξη VS Creationism
Kain
Δημοσιεύθηκε: Κυρ Ιούλ 18, 2010 6:15 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.oNe :: :: ANiME.oNe ::

Συμμετέχει από: 13 Δεκ 03 Δημοσιεύσεις: 709
Βασικά η διαφωνία μεταξύ Evolutionists και Creationists πάει κάπως έτσι:

-Μπορείς να εξηγήσεις επιστημονικά πώς δημιουργήθηκε η ζωή;
-Στους αρχέγονους ωκεανούς της Γης περιέχονταν αμινοξέα που δημιουργήθηκαν από την ακτινοβολία του Ήλιου σε άστεροειδείς που έπεσαν στη Γη, και το νερό έδρασε με άλλα χημικά και ίσως και κεραυνούς ως καταλύτης για να ενωθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργηθούν οι πρώτοι μονοκύτταροι οργανισμοί.
-................... Mad

Μπορείς, τότε, να εξηγήσεις πώς δημιουργήθηκε ο άνθρωπος;
-Δενδρόβια θηλαστικά αναγκάστηκαν να κατέβουν στο έδαφος όταν άρχισε να καταστρέφεται το φυσικό τους περιβάλλον λόγω κλιματικών αλλαγών, όπου προσαρμόστηκαν σε αυτό το περιβάλλον σταδιακά με τη χρήση εργαλείων για την επιβίωσή τους, μέχρι που στην εποχή των παγετώνων ανέπτυξαν νοημοσύνη για να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες ξηρασίας.
-.................... Twisted Evil

Καλά! Μπορείς να εξηγήσεις, τότε, πώς εξελίχθηκε αυτό το σκαθάρι ώστε να εκτοξεύει καυστικές ουσίες;
-Όχι.
-Α-ΧΑ!!! Άρα ο Θεός δημιούργησε τα πάντα!


Αν και καλύτερα από εμένα τα λέει ο mavroprovatos σε αυτό το βιντεάκι...


http://www.youtube.com/watch?v=Yyf-BfdKxEg

_________________

"Ο εχθρός που νικάς παραμένει εχθρός σου. Ο εχθρός που πείθεις γίνεται φίλος σου."
Όταν οι αετοί πετούν ψηλά, η κοτσυλιά πονάει!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
KATMAi
Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 19, 2010 9:19 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.BiaTCH :: :: ANiME.BiaTCH ::

Συμμετέχει από: 25 Αύγ 05 Δημοσιεύσεις: 854 Τόπος: Μπαμπουλόπολη Τώρα Βλέπω: Μπομπ ο Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής
Ο Γαλακτοφόρος Αγωγός
▪ Αν έχετε παρατηρήσει ποτέ πρόβατο, κατσίκι ή αγελάδα να γεννάει, ενδεχομένως έχετε θαυμάσει πόσο γρήγορα το νεογέννητο στέκεται στα πόδια του και βρίσκει το μαστό για γάλα. Όλα τα θηλαστικά τρέφουν τα μικρά τους με γάλα. Στην περίπτωση, όμως, των νεογέννητων μηρυκαστικών, όπως είναι τα αρνάκια, τα κατσικάκια και τα μοσχαράκια, γίνεται ένα άλλο, αθέατο θαύμα.
Σκεφτείτε: Οι αγελάδες έχουν στομάχι με τέσσερις θαλάμους για τις πολλαπλές διεργασίες που απαιτούνται προκειμένου να χωνέψουν το χόρτο και τη νομή. Αλλά τα νεογέννητα τρέφονται μόνο με γάλα, το οποίο δεν χρειάζεται όλες αυτές τις πεπτικές διεργασίες. Όταν, λοιπόν, το νεογέννητο θηλάζει, ανοίγει ένας ειδικός παρακαμπτήριος αγωγός μέσω του οποίου το γάλα πηγαίνει απευθείας στον τελευταίο θάλαμο.
Αν το γάλα διοχετευόταν στον πρώτο θάλαμο, τη λεγόμενη μεγάλη κοιλία, το μοσχαράκι θα υπέφερε επειδή στη μεγάλη κοιλία διασπώνται οι δύσπεπτες τροφές μέσω βακτηριακής ζύμωσης. Η ζύμωση του γάλακτος παράγει αέρια τα οποία τα νεογέννητα δεν μπορούν να αποβάλουν. Ωστόσο, όταν τα νεαρά μηρυκαστικά πίνουν γάλα, είτε από τη θηλή είτε από δοχείο, μια αντανακλαστική κίνηση κλείνει αστραπιαία την είσοδο προς τη μεγάλη κοιλία.
Το αξιοθαύμαστο είναι ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει όταν το νεογέννητο πίνει νερό. Το νεογέννητο χρειάζεται άφθονο νερό στη μεγάλη του κοιλία ώστε τα βακτήρια και τα μικρόβια που υπάρχουν εκεί να μπορούν να πολλαπλασιαστούν και να είναι έτοιμα όταν αυτό αρχίσει να τρέφεται με νομή. Μολονότι το γάλα καταλήγει απευθείας στον τελευταίο θάλαμο του στομαχιού, το νερό εισέρχεται στη μεγάλη κοιλία. Ο καταπληκτικός παρακαμπτήριος αγωγός του μοσχαριού προορίζεται μόνο για το γάλα!
Ποια είναι η άποψή σας; Ήρθε άραγε τυχαία σε ύπαρξη ο γαλακτοφόρος αγωγός; Ή μήπως αποτελεί το έργο ενός νοήμονος Δημιουργού;

_________________

Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
kabez
Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 19, 2010 3:34 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.LoRD :: :: ANiME.LoRD ::

Συμμετέχει από: 12 Νοέ 04 Δημοσιεύσεις: 3238 Τόπος: borderguard
Bρε KATMAi , εγω στο λεω ειλικρινα, τα οσα γραφεις περα απο ενδιαφεροντα ειναι και χρησιμη πηγη γνωσης..! Απο τα ποστς σου στο θεμα αυτο εχω μαθει ηδη αρκετα πραγματα που δεν γνωριζα για τον τροπο που λειτουργει η φυση και τα βρισκω αρκετα ενδιαφερον..!

παρολα αυτα δυσκολευομαι να βρω συνδεση του


1) κατι λειτουργει με αξιοθαυμαστο τροπο

αρα

2) το εφτιαξε ο Θεος



.

Και ο ανθρωπος πριν 3000 χρονια ουτε που φανταζοταν οτι θα πεταει στον ουρανο , και τελικα κοντευουμε σε καποιες δεκαετιες να αποκισουμε αλλους πλανητες με μοναδικη τεχνολογια σε σχεση με τοτε. Και αυτο ειναι αξιοθαυμαστο,ισως και παραπανω απο τον μηχανισμο της πεταλουδας, αλλα δεν ευθυνεται ο Θεος για αυτο.

_________________
"Whoever fights monsters should see to it that in the process he does not become a monster.
And when you stare into the abyss the abyss stares back at you"

Friedrich Nietzsche

http://www.animeplanet.gr/425_blue_submarine_no6.html

.



-
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
KATMAi
Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 19, 2010 10:38 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.BiaTCH :: :: ANiME.BiaTCH ::

Συμμετέχει από: 25 Αύγ 05 Δημοσιεύσεις: 854 Τόπος: Μπαμπουλόπολη Τώρα Βλέπω: Μπομπ ο Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής
Οι Τέσσερις Θεμελιώδεις Φυσικές Δυνάμεις
1. Βαρύτητα—μια πολύ ασθενής δύναμη σε επίπεδο ατόμων. Επηρεάζει μεγάλα σώματα—πλανήτες, άστρα, γαλαξίες.
2. Ηλεκτρομαγνητισμός—η κύρια συνεκτική δύναμη μεταξύ πρωτονίων και ηλεκτρονίων, η οποία επιτρέπει το σχηματισμό μορίων. Οι αστραπές αποτελούν μια απόδειξη της ισχύος του.
3. Ισχυρή πυρηνική δύναμη—η δύναμη που κρατάει ενωμένα τα πρωτόνια και τα νετρόνια μέσα στον πυρήνα του ατόμου.
4. Ασθενής πυρηνική δύναμη—η δύναμη που διέπει τη διάσπαση των ραδιενεργών στοιχείων και την αποδοτική θερμοπυρηνική δραστηριότητα του ήλιου.
“Συνδυασμός Συμπτώσεων”
«Αν κάνατε την ασθενή δύναμη ελαφρώς ισχυρότερη, τότε δεν θα παραγόταν ήλιο· αν την κάνατε ελαφρώς ασθενέστερη, τότε σχεδόν όλο το υδρογόνο θα είχε μετατραπεί σε ήλιο».
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προκύψει ένα σύμπαν στο οποίο υπάρχει κάποια ποσότητα ηλίου καθώς και σουπερνόβα (υπερκαινοφανείς αστέρες) που εκρήγνυνται. Η ύπαρξή μας εξαρτάται από αυτόν το συνδυασμό συμπτώσεων και από την ακόμη πιο εντυπωσιακή σύμπτωση των επιπέδων πυρηνικής ενέργειας που πρόβλεψε ο [αστρονόμος Φρεντ] Χόιλ. Ανόμοια με όλες τις προηγούμενες γενιές, εμείς γνωρίζουμε πώς βρεθήκαμε εδώ. Αλλά όμοια με όλες τις προηγούμενες γενιές, εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε το γιατί».—Νέος Επιστήμονας (New Scientist).

_________________

Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
Kain
Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 19, 2010 10:47 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.oNe :: :: ANiME.oNe ::

Συμμετέχει από: 13 Δεκ 03 Δημοσιεύσεις: 709
Παράθεση:
“Συνδυασμός Συμπτώσεων”
«Αν κάνατε την ασθενή δύναμη ελαφρώς ισχυρότερη, τότε δεν θα παραγόταν ήλιο· αν την κάνατε ελαφρώς ασθενέστερη, τότε σχεδόν όλο το υδρογόνο θα είχε μετατραπεί σε ήλιο».
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προκύψει ένα σύμπαν στο οποίο υπάρχει κάποια ποσότητα ηλίου καθώς και σουπερνόβα (υπερκαινοφανείς αστέρες) που εκρήγνυνται. Η ύπαρξή μας εξαρτάται από αυτόν το συνδυασμό συμπτώσεων και από την ακόμη πιο εντυπωσιακή σύμπτωση των επιπέδων πυρηνικής ενέργειας που πρόβλεψε ο [αστρονόμος Φρεντ] Χόιλ. Ανόμοια με όλες τις προηγούμενες γενιές, εμείς γνωρίζουμε πώς βρεθήκαμε εδώ. Αλλά όμοια με όλες τις προηγούμενες γενιές, εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε το γιατί».—Νέος Επιστήμονας (New Scientist).

Όποιος το έγραψε αυτό δεν έχει ιδέα τι λέει η θεωρία του Πολυσύμπαντος.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, το σύμπαν μας είναι μόνο ένα από τα άπειρα σύμπαντα που υπάρχουν στο Πολυσύμπαν. Ένα σύμπαν για κάθε πιθανότητα, άπειρα σύμπαντα, κανένα 100% ίδιο με κάποιο άλλο.
Το γεγονός πως το σύμπαν μας είναι αποτέλεσμα συμπτώσεων δεν σημαίνει κάτι. Μπορεί στο διπλανό μας σύμπαν η ασθενής δύναμη να είναι ασθενέστερη, και στο παραδίπλα σύμπαν, η ασθενής δύναμη να είναι δυνατότερη. Ακόμη πιο πέρα, ίσως να υπάρχει ένα σύμπαν ολόϊδιο με το δικό μας, με τη διαφορά πως εκεί ένας κόκκος άμμου κάποιας παραλίας είναι δύο χιλιοστά πιο δίπλα από ό,τι εδώ.
Στο πολυσύμπαν εισερχόμαστε στην έννοια του απείρου. Και στο άπειρο, ακόμη και το πιο απίθανο είναι σίγουρο πως θα συμβεί.

_________________

"Ο εχθρός που νικάς παραμένει εχθρός σου. Ο εχθρός που πείθεις γίνεται φίλος σου."
Όταν οι αετοί πετούν ψηλά, η κοτσυλιά πονάει!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
KATMAi
Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 19, 2010 10:56 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.BiaTCH :: :: ANiME.BiaTCH ::

Συμμετέχει από: 25 Αύγ 05 Δημοσιεύσεις: 854 Τόπος: Μπαμπουλόπολη Τώρα Βλέπω: Μπομπ ο Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής
Τζάστροου—Σχετικά με την Αρχή
Ο Ρόμπερτ Τζάστροου, καθηγητής αστρονομίας και γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, έγραψε: «Λίγοι ήταν οι αστρονόμοι που ανέμεναν ότι αυτό το συμβάν—η ξαφνική γέννηση του Σύμπαντος—θα γινόταν αποδεδειγμένο επιστημονικό γεγονός, αλλά η παρατήρηση των ουρανών μέσω τηλεσκοπίων τούς έχει αναγκάσει να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα».
Κατόπιν σχολίασε τις προεκτάσεις αυτού του γεγονότος: «Η αστρονομική απόδειξη για το ότι υπήρξε Αρχή φέρνει τους επιστήμονες σε δύσκολη θέση, επειδή πιστεύουν πως κάθε αποτέλεσμα έχει μια φυσική αιτία . . . Ο Βρετανός αστρονόμος Ε. Α. Μιλν έγραψε: “Δεν μπορούμε να εισηγηθούμε τίποτα σχετικά με το τι επικρατούσε [στην αρχή]· στη Θεία πράξη της δημιουργίας, ο Θεός δεν έχει παρατηρητές ούτε θεατές”».—Ο Μαγεμένος Αργαλειός—Νοημοσύνη στο Σύμπαν (The Enchanted Loom—Mind in the Universe).

_________________

Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
Kain
Δημοσιεύθηκε: Δευ Ιούλ 19, 2010 11:21 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.oNe :: :: ANiME.oNe ::

Συμμετέχει από: 13 Δεκ 03 Δημοσιεύσεις: 709
Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία αυτή τη στιγμή, τη θεωρία των Μεμβρανών (ή Βρανών/Brane Theory), το κάθε σύμπαν του πολυσύμπαντος είναι μια "μεμβράνη" πολλών διαστάσεων (11 στην περίπτωση του δικού μας σύμπαντος), που κυματίζει σε απόσταση λίγων ίσως εκατοστών από το διπλανό της σύμπαν. Κάθε φορά που οι κυματισμοί δύο διπλανών συμπάντων αγγίζονται σε ένα σημείο, ένα νέο σύμπαν δημιουργείτε ξεκινώντας από το σημείο εκείνο. Σύμφωνα με τις σύγχρονες, δηλαδή, επιστημονικές ανακαλύψεις και θεωρείες, το σύμπαν μας δημιουργήθηκε από την επαφή δύο γειτονικών συμπάντων. Οπότε, πριν τη δημιουργία του δικού μας σύμπαντος υπήρχαν... Άλλα σύμπαντα, που συνεχίζουν ακόμα να υπάρχουν.


http://www.youtube.com/watch?v=crQvu4NygAc

_________________

"Ο εχθρός που νικάς παραμένει εχθρός σου. Ο εχθρός που πείθεις γίνεται φίλος σου."
Όταν οι αετοί πετούν ψηλά, η κοτσυλιά πονάει!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Vagelio
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 20, 2010 12:11 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
bishie hunter
:: AP Editor ::
bishie hunter<br>:: AP Editor ::

Συμμετέχει από: 28 Ιούν 08 Δημοσιεύσεις: 1090 Τόπος: Ηράκλειο Κρήτης/ Αθήνα
Ειναι φυσιολογικο να με παινουν ζαλαδες καθε φορα που διαβαζω τα ποστ με την θεωρια των απειρων συμπαντων; Πως καταφεραν και εβγαλαν τετοιες θεωριες οι επιστημονες;

Και οχι, σε καμια περιπτωση δεν πιστευω στον αδαμ και στην ευα. Απλως θεωρω πως ολα οσα επαιξαν ρολο στην εξελιξη του ανθρωπου ηταν απλη τυχη και οχι θεωριες (μαλλον εχω υπερβολικα απλο μυαλο...)

_________________
Inspiration strikes when I'm actually trying to do my homework.
Η anime gallery μου στο deviantArt: www.nidoqueen4ever.deviantart.com
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Kain
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 20, 2010 12:26 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.oNe :: :: ANiME.oNe ::

Συμμετέχει από: 13 Δεκ 03 Δημοσιεύσεις: 709
Είναι απολύτως φυσιολογικό. Οι γνώσεις που απαιτούνται για να καταλάβει κάποιος τέτοιες θεωρίες πάνε αλυσιδωτά. Πρέπει, δηλαδή, να γνωρίζει κάποιος βασική φυσική, για να καταλάβει την πυρηνική φυσική, που απαιτείται για να καταλάβει την κβαντική φυσική, που θα τον βοηθήσει να καταλάβει την θεωρία των Χορδών, και πάει λέγοντας... Και οι ίδιοι οι επιστήμονες με δυσκολία καταλαβαίνουν τέτοιες θεωρίες, μη νομίζεις. Είναι πράγματι πολύ μπερδεμένες θεωρίες, οι οποίες φτάνουν στα όρια της γνωστής επιστήμης.

Το πώς έβγαλαν όλες αυτές τις θεωρίες, ωστόσο, είναι απλό: Μαθηματικά! Τα μαθηματικά είναι η γλώσσα του σύμπαντος, και μέσω πολύ περίπλοκων εξισώσεων και υπολογισμών, που χρησιμοποιούνται στη φυσική, μπορούν να ανακαλυφθούν πολλά πράγματα για το σύμπαν. Η θεωρία των Μεμβρανών είναι παρακλάδι της θεωρίας των Χορδών, η οποία μαθηματικώς επιβεβαιώνεται. Δυστυχώς, όσα και να γνωρίζω από θεωρητική κοσμολογία, είμαι σκράπας στα μαθηματικά, οπότε δεν γνωρίζω περισσότερα για αυτό το θέμα...

_________________

"Ο εχθρός που νικάς παραμένει εχθρός σου. Ο εχθρός που πείθεις γίνεται φίλος σου."
Όταν οι αετοί πετούν ψηλά, η κοτσυλιά πονάει!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
KATMAi
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 20, 2010 12:37 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.BiaTCH :: :: ANiME.BiaTCH ::

Συμμετέχει από: 25 Αύγ 05 Δημοσιεύσεις: 854 Τόπος: Μπαμπουλόπολη Τώρα Βλέπω: Μπομπ ο Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής
Σχεδιασμός με Σκοπό ή Τυφλή Διαδικασία;
Το 1802, ο Άγγλος κληρικός και θεολόγος Γουίλιαμ Πέιλι εξέθεσε τους λόγους για τους οποίους πίστευε ότι υπάρχει Δημιουργός. Δήλωσε ότι αν, διαβαίνοντας έναν χερσότοπο, έβρισκε μια πέτρα στο έδαφος, θα μπορούσε λογικά να συμπεράνει ότι αυτή είχε καταλήξει εκεί χάρη σε φυσικές διαδικασίες. Αν, όμως, έβρισκε ένα ρολόι, δεν θα κατέληγε στο ίδιο συμπέρασμα. Γιατί; Για τον απλούστατο λόγο ότι ένα ρολόι βροντοφωνάζει ότι σχεδιάστηκε για κάποιον σκοπό.
ΟΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ του Πέιλι επηρέασαν βαθιά τον Άγγλο φυσιοδίφη Κάρολο Δαρβίνο. Εντούτοις, σε αντίθεση με τη λογική του Πέιλι, ο Δαρβίνος αργότερα διατύπωσε την άποψη ότι το προφανές σχέδιο των ζωντανών οργανισμών θα μπορούσε να εξηγηθεί με μια διαδικασία την οποία ονόμασε «φυσική επιλογή». Η δαρβινική εξέλιξη θεωρήθηκε από πολλούς οριστική απάντηση στα επιχειρήματα υπέρ της ύπαρξης σχεδιασμού.
Από την εποχή του Πέιλι και του Δαρβίνου μέχρι σήμερα έχουν γραφτεί πάμπολλα πράγματα για αυτό το θέμα. Τα επιχειρήματα τόσο υπέρ του σχεδιασμού όσο και υπέρ της φυσικής επιλογής έχουν επανειλημμένα εκλεπτυνθεί, αναλυθεί και εκσυγχρονιστεί. Και οι δύο πλευρές έχουν επηρεάσει σημαντικά τις πεποιθήσεις των ανθρώπων σχετικά με την ύπαρξη—ή μη—σκοπού στο σύμπαν. Οι πεποιθήσεις σας μπορεί κάλλιστα να επηρεάζουν το κατά πόσον θεωρείτε ότι η ζωή σας έχει σκοπό. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Οι Λογικές Συνέπειες του Δαρβινισμού
Η πίστη στη θεωρία του Δαρβίνου έχει οδηγήσει πολλούς ειλικρινείς ανθρώπους στο συμπέρασμα ότι η ύπαρξή τους στερείται πραγματικού σκοπού. Αν το σύμπαν και καθετί σε αυτό είναι προϊόν αυτογενών συνδυασμών στοιχείων μετά την αρχέγονη μεγάλη έκρηξη, τότε η ζωή δεν μπορεί να έχει πραγματικό σκοπό. Ο εκλιπών νομπελίστας βιολόγος Ζακ Μονό δήλωσε: «Ο άνθρωπος ξέρει επιτέλους ότι είναι μόνος μέσα στην αδιάφορη απεραντοσύνη του Σύμπαντος από όπου ξεπήδησε τυχαία. Όχι μόνο το πεπρωμένο του μα ούτε και το χρέος του είναι γραμμένο πουθενά».
Μια παρόμοια σκέψη εκφράζει ο καθηγητής χημείας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης Πίτερ Γουίλιαμ Άτκινς, ο οποίος λέει: «Θεωρώ ότι η ύπαρξη αυτού του καταπληκτικού σύμπαντος έχει ένα θαυμαστό, επιβλητικό μεγαλείο. Αιωρείται εκεί με όλη του τη δόξα, παντελώς και απολύτως άχρηστο».
Επ? ουδενί, όμως, δεν συμμερίζονται όλοι οι επιστήμονες αυτή την άποψη. Και υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για αυτό.
Άψογος Συντονισμός—Απόδειξη Σχεδιασμού με Σκοπό;
Όταν εξετάζουν τους νόμους της φύσης, πολλοί ερευνητές αντιδρούν στην ιδέα ότι το σύμπαν υπάρχει χωρίς σκοπό. Εντυπωσιάζονται, λόγου χάρη, από τις θεμελιώδεις δυνάμεις που ρυθμίζουν το σύμπαν. Οι νόμοι που διέπουν αυτές τις δυνάμεις φαίνεται πως είναι τόσο άψογα συντονισμένοι ώστε το αποτέλεσμα είναι ένα σύμπαν ικανό να συντηρεί τη ζωή. «Ακόμα και η απειροελάχιστη αλλαγή των υπαρχόντων νόμων θα μπορούσε να αποβεί ολέθρια», λέει ο κοσμολόγος Πολ Ντέιβις. Για παράδειγμα, αν τα πρωτόνια ήταν ελάχιστα βαρύτερα από τα νετρόνια, και όχι ελάχιστα ελαφρύτερα όπως είναι, τότε όλα τα πρωτόνια θα είχαν μετατραπεί σε νετρόνια. Θα ήταν τόσο κακό αυτό; «Χωρίς τα πρωτόνια και το καθοριστικής σημασίας ηλεκτρικό τους φορτίο», εξηγεί ο Ντέιβις, «δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν τα άτομα».
Η ηλεκτρομαγνητική δύναμη έλκει τα ηλεκτρόνια στα πρωτόνια, επιτρέποντας το σχηματισμό μορίων. Αν αυτή η δύναμη ήταν σε σημαντικό βαθμό ασθενέστερη, τα ηλεκτρόνια δεν θα παρέμεναν σε τροχιά γύρω από τον πυρήνα του ατόμου, και θα ήταν αδύνατος ο σχηματισμός μορίων. Από την άλλη πλευρά, αν αυτή η δύναμη ήταν πολύ ισχυρότερη, τα ηλεκτρόνια θα κολλούσαν στον πυρήνα του ατόμου. Σε αυτή την περίπτωση, οι χημικές αντιδράσεις και η ίδια η ζωή θα ήταν απλώς αδύνατον να υπάρξουν.
Η ελάχιστη διαφοροποίηση στην ηλεκτρομαγνητική δύναμη θα επηρέαζε τον ήλιο και την ηλιακή ενέργεια που φτάνει στη γη μας. Μια τέτοια διαφορά θα μπορούσε εύκολα να δυσχεράνει ή να καταστήσει αδύνατη τη φωτοσύνθεση των φυτών. Άρα η ακριβής ισχύς της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης καθορίζει το αν είναι εφικτή η ύπαρξη ζωής στη γη ή όχι.
Το βιβλίο Επιστήμη και Χριστιανοσύνη—Τέσσερις Απόψεις (Science & Christianity—Four Views) απεικονίζει τη λεπτή ισορροπία δυνάμεων και στοιχείων στο σύμπαν με ένα ενδιαφέρον παράδειγμα. Ο συγγραφέας ζήτησε από τους αναγνώστες του να οραματιστούν ότι κάποιος εξερευνητής επισκέπτεται ένα φανταστικό «κέντρο ελέγχου όλου του σύμπαντος». Εκεί, ο εξερευνητής βλέπει ατέλειωτες σειρές από καντράν που μπορούν να ρυθμιστούν ποικιλοτρόπως, και μαθαίνει ότι οι τιμές τους πρέπει να είναι καθορισμένες επακριβώς προκειμένου να μπορεί να υπάρξει ζωή. Ένα καντράν ορίζει την ισχύ της βαρυτικής δύναμης, ένα άλλο ορίζει την ισχύ της ηλεκτρομαγνητικής έλξης, κάποιο άλλο την αναλογία μάζας νετρονίου-πρωτονίου, και ούτω καθεξής. Περιεργαζόμενος αυτά τα πολυάριθμα καντράν, ο εξερευνητής διαπιστώνει ότι θα μπορούσαν να είχαν ρυθμιστεί και διαφορετικά. Κατόπιν προσεκτικών υπολογισμών, αντιλαμβάνεται επίσης ότι ακόμα και η ελάχιστη αλλαγή στις ρυθμίσεις οποιουδήποτε καντράν θα μετέβαλλε την αρχιτεκτονική του σύμπαντος με τέτοιον τρόπο ώστε η ζωή σε αυτό θα εξέλιπε. Εντούτοις, κάθε καντράν είναι ρυθμισμένο ακριβώς στη σωστή τιμή προκειμένου το σύμπαν να συνεχίσει να λειτουργεί και να είναι κατοικήσιμο. Τι πρέπει να συμπεράνει ο επισκέπτης σχετικά με το πώς ρυθμίστηκαν τα καντράν στις συγκεκριμένες τιμές;
Ο αστρονόμος Τζορτζ Γκρίνσταϊν δηλώνει: «Καθώς εξετάζουμε όλες τις αποδείξεις, η σκέψη ότι κάποιος υπερφυσικός νους πρέπει να έχει αναμειχθεί έρχεται αυθόρμητα. Είναι άραγε δυνατόν, ξαφνικά και χωρίς πρόθεση, να έχουμε σκοντάψει πάνω σε επιστημονικές αποδείξεις για την ύπαρξη ενός Υπέρτατου Όντος;»
Εσείς τι λέτε; Ποια εξήγηση ταιριάζει καλύτερα στον άψογο συντονισμό που παρατηρείται στο σύμπαν; Σχεδιασμός με σκοπό ή τυφλή διαδικασία;
“Απλώς Βρισκόμαστε Εδώ—Αυτό Είναι Όλο”
Οι αθεϊστές, βέβαια, έχουν τα αντεπιχειρήματά τους. Μερικοί αντιπαρέρχονται τον άψογο συντονισμό που είναι προφανής στη φύση, λέγοντας: “Ασφαλώς το παρατηρήσιμο σύμπαν είναι σε θέση να συντηρεί την ανθρώπινη ζωή. Αν δεν ήταν, δεν θα βρισκόμασταν εδώ για να προβληματιζόμαστε σχετικά με αυτό. Οπότε, στην πραγματικότητα δεν έχουμε τίποτα να εξηγήσουμε. Απλώς βρισκόμαστε εδώ, και αυτό είναι όλο”. Αλλά σας φαίνεται ικανοποιητική αυτή η εξήγηση της ύπαρξής μας;
Ένα άλλο επιχείρημα είναι ότι κάποια μέρα θα αποδειχτεί πως μόνο ένας πιθανός συνδυασμός αριθμών μπορεί να λειτουργήσει στις εξισώσεις που εκφράζουν τους θεμελιώδεις νόμους της φύσης. Δηλαδή τα καντράν που αναφέρθηκαν προηγουμένως έπρεπε να είναι ρυθμισμένα στις σωστές τιμές για να υπάρχει κατ? αρχήν το σύμπαν. Μερικοί λένε: “Είναι έτσι επειδή έπρεπε να είναι έτσι!” Ακόμα και αν ευσταθούσε αυτή η λογίκευση, η οποία δημιουργεί φαύλο κύκλο, και πάλι δεν θα έδινε απόλυτη εξήγηση για την ύπαρξή μας. Εν ολίγοις, είναι απλώς σύμπτωση το γεγονός ότι το σύμπαν υπάρχει και είναι σε θέση να συντηρεί τη ζωή;
Άλλοι πάλι, επιχειρώντας να προβάλουν τις φυσικές διαδικασίες ως μόνη εξήγηση για το σχέδιο και τον άψογο συντονισμό που υπάρχουν στο σύμπαν, στρέφονται στην αποκαλούμενη θεωρία του πολλαπλού σύμπαντος, ή πολυσύμπαντος. Σύμφωνα με αυτή την υπόθεση, πιθανώς ζούμε σε ένα μόνο από αναρίθμητα σύμπαντα—όλα τους με διαφορετικές συνθήκες αλλά κανένα τους με σκοπό ή σχέδιο. Σύμφωνα με αυτόν το συλλογισμό και με το νόμο των πιθανοτήτων, αν υπάρχουν αρκετά σύμπαντα, εν τέλει ένα από αυτά θα έχει τις κατάλληλες συνθήκες για να συντηρεί τη ζωή. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις υπέρ της θεωρίας του πολλαπλού σύμπαντος. Πρόκειται για απλή εικασία.
Αφού δήλωσε ότι δεν υποστηρίζει αυτή την υπόθεση, ο νομπελίστας βιοχημικός Κριστιάν ντε Ντιβ είπε: «Κατ? εμέ, η ζωή και ο νους είναι τόσο εξαιρετικά δείγματα ύλης ώστε εξακολουθούν να έχουν νόημα, ανεξαρτήτως του πόσα σύμπαντα ανίκανα να τα φέρουν σε ύπαρξη υφίστανται ή μπορεί να υφίστανται. Το να τοποθετεί κάποιος το σύμπαν μας ανάμεσα σε τρισεκατομμύρια άλλα σύμπαντα δεν μειώνει σε καμία περίπτωση τη σημασία των μοναδικών του χαρακτηριστικών, τα οποία θεωρώ ότι αποκαλύπτουν στοιχεία για την “Υπέρτατη Πραγματικότητα” που κρύβεται πίσω από αυτά».
Ανθρώπινη Συνειδητότητα
Το γεγονός ότι διατυπώνουμε θεωρίες για την ύπαρξη του σύμπαντος είναι εντυπωσιακό. Σε ένα σύμπαν άνευ σκοπού, μια τέτοια ικανότητα θα έπρεπε να είναι απλώς και μόνο αποτέλεσμα τυφλής διαδικασίας. Το βρίσκετε εσείς λογικό αυτό;
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει αποκληθεί «το πιο θαυμαστό και μυστηριώδες αντικείμενο σε όλο το σύμπαν». Όση γνώση και αν συσσωρεύσουμε στους τομείς της φυσικής και της χημείας, αυτή δεν μπορεί από μόνη της να εξηγήσει επαρκώς γιατί ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει θεωρητικές σκέψεις και γιατί αναζητούμε τόσο επίμονα σκοπό στη ζωή.
Ο ανθρώπινος νους, με την αναζήτησή του για κατανόηση, είτε δημιουργήθηκε από μια ανώτερη διάνοια είτε εμφανίστηκε εντελώς τυχαία. Ποια από αυτές τις δύο εκδοχές βρίσκετε εσείς πιο λογική;
Άλλη Εξήγηση;
Η επιστήμη όντως μας έχει πει πολλά για τη λειτουργία του σύμπαντος, του κόσμου και των ζωντανών οργανισμών. Κατά την άποψη μερικών, όσο περισσότερα μας λέει η επιστήμη, «τόσο πιο εξωπραγματική φαίνεται η ύπαρξή μας». Δηλαδή θα ήταν εξωπραγματική αν είχαμε βρεθεί εδώ απλώς ως προϊόν εξέλιξης. Εντούτοις, για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του επιστημονικού συγγραφέα Τζον Χόργκαν, «η πραγματικότητα φαίνεται άκρως σχεδιασμένη και, από ορισμένες απόψεις, παραείναι καλή για να προέκυψε από καθαρή τύχη». Παρομοίως, ο φυσικός Φρίμαν Ντάισον σχολίασε: «Όσο περισσότερο εξετάζω το σύμπαν και μελετώ τις λεπτομέρειες της αρχιτεκτονικής του, τόσο περισσότερες αποδείξεις βρίσκω για το γεγονός ότι το σύμπαν θα πρέπει να ήξερε, με κάποια έννοια, ότι θα ερχόμασταν εμείς».

_________________

Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
Vagelio
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 20, 2010 1:21 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
bishie hunter
:: AP Editor ::
bishie hunter<br>:: AP Editor ::

Συμμετέχει από: 28 Ιούν 08 Δημοσιεύσεις: 1090 Τόπος: Ηράκλειο Κρήτης/ Αθήνα
Kain έγραψε:
Το πώς έβγαλαν όλες αυτές τις θεωρίες, ωστόσο, είναι απλό: Μαθηματικά! Τα μαθηματικά είναι η γλώσσα του σύμπαντος, και μέσω πολύ περίπλοκων εξισώσεων και υπολογισμών, που χρησιμοποιούνται στη φυσική, μπορούν να ανακαλυφθούν πολλά πράγματα για το σύμπαν. Η θεωρία των Μεμβρανών είναι παρακλάδι της θεωρίας των Χορδών, η οποία μαθηματικώς επιβεβαιώνεται. Δυστυχώς, όσα και να γνωρίζω από θεωρητική κοσμολογία, είμαι σκράπας στα μαθηματικά, οπότε δεν γνωρίζω περισσότερα για αυτό το θέμα...

Σε αυτην την περιπτωση ειναι καλυτερα να ζησω μεσα στην αγνοια για το υπολοιπο της ζωης μου και να αφησω αυτα τα λογια μυαλα να καθονται να σπανε τα κεφαλια τους για να τα βρισκουν (εχω σοβαρα παιδικα τραυματα με τα μαθηματικα Τ^Τ).
Ποιος ξερει παντως, ισως αυτες οι γιγαντιες εξισωσεις -που οι επιστημονες καθονται και λυνουν ενω εγω τις βλεπω και κανω στροφη 180 μοιρων- να θεωρουνται βασικες γνωσεις γυμνασιου στο μελλον που θα εξελιχθει η τεχνολογια και να τις διδασκουν στα σχολεια (εφιαλτικο). Τοτε τα ανιψακια μου θα μου την λενε οπως την λεω κι εγω στον daddy για τον χειρισμο του υπολογιστη.

_________________
Inspiration strikes when I'm actually trying to do my homework.
Η anime gallery μου στο deviantArt: www.nidoqueen4ever.deviantart.com
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
Kain
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 20, 2010 1:40 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.oNe :: :: ANiME.oNe ::

Συμμετέχει από: 13 Δεκ 03 Δημοσιεύσεις: 709
Σχετικά με το post του φίλου KATMAi έχω να πω αυτό:

Πάρ'τε ένα εκατομμύριο πολύχρωμες καραμέλες. Σκορπίστε τες στο πάτωμα. Έπειτα, κοιτάξτε κάτω, και θα βρείτε μια καραμέλα κόκκινου χρώματος. Γιατί είναι κόκκινη; Δεν μπορεί να είναι τυχαίο, έτσι; Οι πιθανότητες από όλα τα χρώματα να τύχει αυτή η απόχρωση του κόκκινου είναι μηδαμινές. Άρα, κάποια ανώτερη οντότητα έκανε αυτή την καραμέλα κόκκινου χρώματος να πέσει μπροστά σας, έτσι;

ΛΑΘΟΣ!!!

Στο πάτωμα υπάρχουν εκατομμύρια καραμέλες διαφόρων χρωμάτων. Ανάμεσά τους και πάρα πολλές αποχρώσεις του κόκκινου. Ανάμεσα στα τόσα εκατομμύρια πολύχρωμες καραμέλες, είναι πιθανοτικά βέβαιο πως θα βρεθεί κάποια κόκκινη κοντά στον παρατηρητή. Τυχαίο, αλλά πιθανοτικά σίγουρο.

Σκεφτείτε, τώρα, το πάτωμα ως το πολυσύμπαν, τις καραμέλες ως σύμπαντα, και το κόκκινο χρώμα στις καραμέλες ως τις κατάλληλες συνθήκες στο εκάστοτε σύμπαν για την ύπαρξη ζωής. Θυμηθείτε πως στο πάτωμα υπάρχουν ένα εκατομμύριο καραμέλες.

Και τώρα, αναλογιστείτε αυτό: Στο πραγματικό πολυσύμπαν, δεν υπάρχουν μόνο ένα εκατομμύριο σύμπαντα, αλλά άπειρα.

Ξαφνικά το τυχαίο δεν φαντάζει και τόσο απίστευτο, έτσι; Smile

Σκέψου, τώρα, πως είσαι ένα είδος που υπάρχει εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια. Η Γη όμως υπάρχει εδώ και 4.5 δισεκατομμύρια χρόνια, και το σύμπαν εδώ και 14 δισεκατομμύρια χρόνια. Σκέψου, τώρα, πως η Γη είναι ένας πλανήτης από τους 8 του Ηλιακού μας συστήματος. Στον γαλαξία μας, ωστόσο, υπάρχουν δισεκατομμύρια άστρα, και στο σύμπαν δισεκατομμύρια γαλαξίες, και στο πολυσύμπαν άπειρα (πάνω από δισεκατομμύρια) σύμπαντα.

Πες μου, λοιπόν, άνθρωπε:
Πιστεύεις ακόμα πως είσαι ο εκλεκτός...;

Είμαστε ένας κόκκος σκόνης, σε έναν κόκκο σκόνης, σε έναν κόκκο σκόνης. Το να φανταστούμε πως όλα αυτά έγιναν μόνο για εμάς είναι εντελώς παράλογο. Εάν το σύμπαν είχε φτιαχτεί μόνο για τον άνθρωπο, θα ήταν πολύ, πάρα πολύ μικρότερο...

_________________

"Ο εχθρός που νικάς παραμένει εχθρός σου. Ο εχθρός που πείθεις γίνεται φίλος σου."
Όταν οι αετοί πετούν ψηλά, η κοτσυλιά πονάει!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
KATMAi
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 20, 2010 9:39 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.BiaTCH :: :: ANiME.BiaTCH ::

Συμμετέχει από: 25 Αύγ 05 Δημοσιεύσεις: 854 Τόπος: Μπαμπουλόπολη Τώρα Βλέπω: Μπομπ ο Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής
Η θεωρία του πολλαπλού σύμπαντος είναι μία από τις άπειρες αναπόδεικτες θεωρίες. Αλλά ας πούμε ότι υπάρχουν άπειρα σύμπαντα με άπειρες πέτρες, άπειρους βράχους με νερό, άπειρες πύρινες μπάλες, άπειρα νεφελώματα, στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα! Πως θα εξηγούσες την ύπαρξη του ανθρώπου ή του μυρμηγκιού; Με το πέρασμα 15 δισεκατομμυρίων ή άπειρων ετών η άψυχη ύλη έκανε κύτταρο, το κύτταρο έκανε άνθρωπο και όλα τα άλλα άπειρα είδη φυτών και ζώων;

_________________

Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger
Kain
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 20, 2010 10:13 am
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.oNe :: :: ANiME.oNe ::

Συμμετέχει από: 13 Δεκ 03 Δημοσιεύσεις: 709
Σε αστεροειδείς σε τροχία γύρω από τον Ήλιο, υπάρχει νερό και άλατα, και διάφορα άλλα στοιχεία. Σε συνδυασμό με την ακτινοβολία του Ήλιου, προκλήθηκε κάποια στιγμή μια χημική αντίδραση που προκάλεσε τη δημιουργία αμινοξέων. Αντιδράσεις όπως αυτή έχουν καταφέρει να αναπαράγουν και εργαστηριακά οι επιστήμονες. Όταν αυτοί οι αστεροειδείς έπεσαν στη Γη, και συγκεκριμένα στις θάλασσες, τα αμινοξέα ελευθερώθηκαν στο νερό. Με χημικές αντιδράσεις που προκλήθηκαν πιθανότατα από κεραυνούς, κάτι που επίσης έχουν αναπαράγει εργαστηριακά οι επιστήμονες, τα αμινοξέα άρχισαν να ενώνονται μεταξύ τους με διάφορους τρόπους. Ένας από αυτούς τους τρόπους δημιούργησε μια σύνθεση αμινοξέων ικανή να αντιγράφεται μόνη της, δηλαδή να αναπαράγεται. Αυτό που σήμερα ονομάζουμε RNA. Το RNA εξαπλώθηκε και εξελίχθηκε με τον χρόνο σε DNA, δηλαδή διπλή έλικα. Με μια τελευταία χημική αντίδραση, το DNA σχημάτισε γύρω του μια μεμβράνη για να προστατεύεται. Και ιδού: Δημιουργήθηκε το πρώτο κύτταρο. Το κύτταρο άρχισε να πολλαπλασιάζεται, και σιγά σιγά γέμισε όλους τους ωκεανούς.

Μετά από εκατομμύρια χρόνια, η Γη πάγωσε σε μια εποχή των παγετώνων που την κάλυψε με πάγο από άκρη σε άκρη. Τα πρώτα κύτταρα τότε, για να επιβιώσουν, εξελίχθηκαν σε προκαρυωτικούς μονοκύτταρους οργανισμούς. Εκατομμύρια χρόνια αργότερα, ξανασυνέβη το ίδιο, και για να επιβιώσουν τα κύτταρα εξελίχθηκαν σε ευκαρυωτικούς μονοκύτταρους οργανισμούς. Από αυτή τη μετάλλαξη δημιουργήθηκαν τα Βακτηρήδια, τα οποία άρχισαν να απορροφούν οξυγόνο και να απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα. Τα Βακτηρήδια ανέβασαν τη θερμοκρασία της Γης με αυτό τον τρόπο, καθώς το διοξείδιο του Άνθρακα είναι αέριο θερμοκηπίου. Με περισσότερη θερμότητα οι μονοκύτταροι οργανισμοί αναπαράγονταν περισσότερο, και σιγά σιγά άρχισαν να ενώνονται σε αποικίες. Πολλά εκατομμύρια χρόνια αργότερα, οι αποικίες αυτές άρχισαν να οργανώνονται, δημιουργώντας τα πρώτα σφουγγάρια. Τα σφουγγάρια εξελίχθηκαν σε ανεμώνες, οι ανεμώνες σε μέδουσες, οι μέδουσες σε πλατυέμυνθες, και οι πλατυέμυνθες σε ψάρια και αρθρόποδα. Όταν η θάλασσα έγινε πολύ επικίνδυνη για τα ψάρια, αυτά άρχισαν να περνούν λίγο χρόνο στη στεριά, όπου το φυτοπλαγκτόν άρχισε να εξελίσσεται στα πρώτα φυτά. Μέσα σε εκατομμύρια χρόνια, κάποια ψάρια άρχισαν να είναι ικανά να αναπνέουν αέρα, όταν εξελίχθηκαν τα πρώτα πνευμόνια από σάκους αερίων που έχουν τα ψάρια στο σώμα τους για να ελέγχουν την πίεση και το βάθος στο οποίο κολυμπούν. Αυτά τα ψάρια εξελίχθηκαν σε αμφίβια, έπειτα σε ερπετά, και μετά σε θηλαστικά και πουλιά. Κάποια θηλαστικά έγιναν δενδρόβια, αλλά όταν άρχισε να αλλάζει το φυσικό τους περιβάλλον, κατέβηκαν στο έδαφος. Για να επιβιώσουν, άρχισαν να χρησιμοποιούν ασυνήθιστες τεχνικές, κάτι που τους οδήγησε στην ανάπτυξη ευφυίας, και την εξέλιξή τους σε εμάς.

Τέλος, η θεωρία του πολυσύμπαντος είναι παρακλάδι της θεωρίας των Βρανών, που είναι με τη σειρά της παρακλάδι της θεωρίας των Χορδών. Η θεωρία των Χορδών, όχι μόνο είναι η μοναδική που αποδεικνύεται μαθηματικώς, αλλά είναι επίσης η μοναδική που εξηγεί τόσο τη συμβατική φυσική, όσο και την Κβαντική φυσική. Για αυτό είναι και η επικρατέστερη θεωρία αυτή τη στιγμή. Επειδή εξηγεί τα πάντα σχεδόν στο σύμπαν, αλλά και έξω από αυτό.

_________________

"Ο εχθρός που νικάς παραμένει εχθρός σου. Ο εχθρός που πείθεις γίνεται φίλος σου."
Όταν οι αετοί πετούν ψηλά, η κοτσυλιά πονάει!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος
KATMAi
Δημοσιεύθηκε: Τρι Ιούλ 20, 2010 5:52 pm
Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος
:: ANiME.BiaTCH :: :: ANiME.BiaTCH ::

Συμμετέχει από: 25 Αύγ 05 Δημοσιεύσεις: 854 Τόπος: Μπαμπουλόπολη Τώρα Βλέπω: Μπομπ ο Σφουγγαράκης Τετραγωνοπαντελονής
Θα Μπορούσε να Προέλθει η Ζωή Τυχαία;
Όταν ο Κάρολος Δαρβίνος ανάπτυξε τη θεωρία του της εξέλιξης παραδέχτηκε ότι η ζωή πιθανόν να «εμφυσήθηκε αρχικά από τον Δημιουργό σε λίγες μορφές ή μόνο σε μία». Αλλά η σημερινή θεωρία της εξέλιξης αποκλείει γενικά οποιαδήποτε μνεία ενός Δημιουργού. Αντί γι? αυτό, η θεωρία της αυτόματης γένεσης της ζωής, που κάποτε είχε απορριφτεί, έχει αναβιώσει με κάπως αλλαγμένη μορφή.
Η πίστη σε κάποιο είδος αυτόματης γένεσης είχε τις αρχές της αιώνες πριν. Τον 17ο αιώνα μ.Χ., ακόμη και σεβαστοί άνθρωποι της επιστήμης, περιλαμβανομένου του Φράνσις Βάκωνα και του Γουίλλιαμ Χάρβεϋ, αποδέχονταν αυτή τη θεωρία. Τον 19ο αιώνα, όμως, ο Λουί Παστέρ και άλλοι επιστήμονες απόδειξαν με πειράματα ότι η ζωή προέρχεται μόνο από προηγούμενη ζωή κι έτσι φαινομενικά κατάφεραν ένα θανάσιμο πλήγμα σε αυτή τη θεωρία. Ωστόσο, από ανάγκη, η θεωρία της εξέλιξης θεωρεί ως δεδομένο ότι πριν από πολύ καιρό πρέπει με κάποιο τρόπο η ζωή σε μικροσκοπική μορφή να ξεπήδησε αυτόματα από νεκρή ύλη.
Μια Νέα Μορφή Αυτόματης Γένεσης
Μια σύγχρονη εξελικτική θέση σχετικά με την έναρξη της ζωής συνοψίζεται από τον Ρίτσαρντ Ντόκινς, στο βιβλίο του The Selfish Gene (Το Ιδιοτελές Γονίδιο). Αυτός υποθέτει ότι στην αρχή η Γη είχε μια ατμόσφαιρα που αποτελούνταν από διοξείδιο του άνθρακα, από μεθάνιο, από αμμωνία και από νερό. Μέσω ενέργειας που προερχόταν από το ηλιακό φως, και ίσως από αστραπές και από εκρήξεις ηφαιστείων, αυτές οι απλές χημικές ενώσεις διασπάστηκαν στα συστατικά τους και κατόπιν ξαναενώθηκαν σχηματίζοντας αμινοξέα. Διάφορα από αυτά τα αμινοξέα συσσωρεύτηκαν βαθμιαία στη θάλασσα και συντέθηκαν σε πρωτεϊνοειδείς χημικές ενώσεις. Τελικά, λέει, ο ωκεανός έγινε μια «οργανική σούπα», αλλά παρέμενε χωρίς ζωή.
Κατόπιν, σύμφωνα με την περιγραφή του Ντόκινς, «ένα ιδιαίτερα αξιόλογο μόριο σχηματίστηκε τυχαία»—ένα μόριο που είχε την ικανότητα να αυτοαναπαράγεται. Μολονότι παραδέχεται ότι ένα τέτοιο τυχαίο συμβάν ήταν εξαιρετικά απίθανο, ισχυρίζεται, ωστόσο, ότι πρέπει να συνέβηκε. Όμοια μόρια άρχισαν να σχηματίζουν συμπλέγματα και κατόπιν, πάλι μέσω ενός πολύ απίθανου τυχαίου συμβάντος, περικλείστηκαν μέσα σε ένα μεμβρανοειδή προστατευτικό κλοιό που αποτελούνταν από άλλα μόρια πρωτεΐνης. Λέγεται ότι με αυτό τον τρόπο το πρώτο ζωντανό κύτταρο γεννήθηκε από μόνο του.
Στο σημείο αυτό ίσως ο αναγνώστης αρχίσει να κατανοεί τα σχόλια του Ντόκινς στον πρόλογο του βιβλίου του: «Το βιβλίο αυτό θα πρέπει να διαβάζεται σαν να ήταν σχεδόν επιστημονική φαντασία». Αλλά οι αναγνώστες αυτού του θέματος θα διαπιστώσουν ότι η εκδοχή του Ντόκινς δεν είναι μοναδική. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα βιβλία της εξέλιξης αποφεύγουν να εξηγήσουν το τεράστιο πρόβλημα του πώς εμφανίστηκε η ζωή από νεκρή ύλη. Έτσι, ο καθηγητής Γουίλλιαμ Θορπ του ζωολογικού τμήματος του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ είπε σε συναδέλφους του επιστήμονες: «Όλες οι επιπόλαιες υποθέσεις και συζητήσεις που δημοσιεύτηκαν τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια και που εξηγούν τον τρόπο της προέλευσης της ζωής αποδείχτηκε ότι είναι υπερβολικά απλοϊκές και ότι έχουν πολύ λίγη βαρύτητα. Το πρόβλημα φαίνεται πραγματικά ότι απέχει τόσο πολύ από τη λύση του όσο απείχε και πάντοτε».
Η πρόσφατη έκρηξη της γνώσης χρησίμευσε απλώς για να μεγαλώσει το χάσμα μεταξύ της νεκρής ύλης και των ζωντανών οργανισμών. Ακόμη και οι πιο παλιοί γνωστοί μονοκύτταροι οργανισμοί διαπιστώθηκε ότι είναι ακατανόητα πολύπλοκοι. «Το πρόβλημα για τη βιολογία είναι να φτάσει κανείς σε μια απλή αρχή», λένε οι αστρονόμοι Φρεντ Χόυλ και Σάντρα Βικραμασίγκε. «Τα κατάλοιπα απολιθωμάτων από αρχαίες μορφές ζωής που ανακαλύφτηκαν στα πετρώματα δεν αποκαλύπτουν κάποια απλή αρχή. . . . έτσι, η θεωρία της εξέλιξης στερείται κατάλληλου θεμελίου». Και όσο αυξάνουν οι πληροφορίες, τόσο δυσκολότερο γίνεται να εξηγηθεί πώς θα μπορούσαν να δημιουργηθούν τυχαία μικροσκοπικές μορφές ζωής που είναι απίστευτα πολύπλοκες.
Τα κύρια βήματα που οδηγούν στην προέλευση της ζωής, όπως τα οραματίζεται η θεωρία της εξέλιξης, είναι (1) η ύπαρξη της σωστής αρχέγονης ατμόσφαιρας και (2) συγκέντρωση στους ωκεανούς μιας οργανικής σούπας από «απλά» μόρια που είναι αναγκαία για τη ζωή. (3) Από αυτά προέρχονται οι πρωτεΐνες και τα νουκλεοτίδια (πολύπλοκες χημικές ενώσεις) τα οποία (4) συνθέτονται και αποκτούν μια μεμβράνη, και κατόπιν (5) αναπτύσσουν ένα γενετικό κώδικα και αρχίζουν να κάνουν αντίγραφα του εαυτού τους. Συμφωνούν αυτά τα βήματα με τα διαθέσιμα γεγονότα;
Η Αρχέγονη Ατμόσφαιρα
Το 1953 ο Στάνλεϋ Μίλλερ διοχέτευσε έναν ηλεκτρικό σπινθήρα μέσα από «ατμόσφαιρα» υδρογόνου, μεθανίου, αμμωνίας και υδρατμών. Αυτό παρήγαγε μερικά από τα πολλά αμινοξέα που υπάρχουν και που είναι οι δομικοί λίθοι των πρωτεϊνών. Ωστόσο, έλαβε μόνο 4 από τα 20 αμινοξέα που απαιτούνται για την ύπαρξη της ζωής. 30 και πλέον χρόνια αργότερα, οι επιστήμονες δεν κατόρθωσαν ακόμα να παραγάγουν πειραματικά όλα τα 20 αναγκαία αμινοξέα κάτω από συνθήκες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ευνοϊκές.
Ο Μίλλερ υπόθεσε ότι η αρχέγονη ατμόσφαιρα της γης ήταν όμοια με την ατμόσφαιρα του πειραματικού του σωλήνα. Γιατί; Επειδή, όπως αυτός και ένας συνεργάτης του είπαν αργότερα: «Η σύνθεση χημικών ενώσεων βιολογικού ενδιαφέροντος λαβαίνει χώρα μόνο κάτω από αναγωγικές συνθήκες [όπου δεν υπάρχει ελεύθερο οξυγόνο στην ατμόσφαιρα]». Ωστόσο άλλοι εξελικτές θεωριολογούν ότι υπήρχε οξυγόνο. Αυτό δημιουργεί το εξής δίλημμα για την εξέλιξη, όπως το διατυπώνει ο Χίτσινγκ: «Αν υπήρχε οξυγόνο στον αέρα, δεν θα μπορούσε ποτέ να σχηματιστεί το πρώτο αμινοξύ· αν δεν υπήρχε οξυγόνο, θα αφανιζόταν από τις κοσμικές ακτίνες».
Θα Σχηματιζόταν μια «Οργανική Σούπα»;
Υπάρχει κάποια πιθανότητα τα αμινοξέα που υποτίθεται ότι σχηματίστηκαν στην ατμόσφαιρα να συσσωρεύθηκαν στους ωκεανούς και να σχημάτισαν μια «οργανική σούπα»; Δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα. Η ίδια ενέργεια που θα διασπούσε τις απλές χημικές ενώσεις στην ατμόσφαιρα θα αποσύνθετε ακόμη πιο γρήγορα οποιαδήποτε σύνθετα αμινοξέα θα σχηματίζονταν. Είναι ενδιαφέρον ότι στο πείραμά του της διοχέτευσης ηλεκτρικού σπινθήρα μέσα από μια «ατμόσφαιρα», ο Μίλλερ μπόρεσε να γλιτώσει τα τέσσερα αμινοξέα που σχηματίστηκαν μόνο με το να τα απομακρύνει από την περιοχή του σπινθήρα. Αν τα άφηνε εκεί, ο σπινθήρας θα τα είχε αποσυνθέσει.
Ωστόσο, αν υποτεθεί ότι τα αμινοξέα με κάποιον τρόπο μπορούσαν να φτάσουν στους ωκεανούς και προστατεύονταν από την καταστρεπτική υπεριώδη ακτινοβολία της ατμόσφαιρας, ποια θα ήταν η τύχη τους; Ο Χίτσινγκ εξηγεί: «Κάτω από την επιφάνεια του νερού δεν θα υπήρχε αρκετή ενέργεια για να ενεργοποιήσει περαιτέρω χημικές αντιδράσεις· το νερό σε όλες τις περιπτώσεις εμποδίζει την ανάπτυξη πιο πολύπλοκων μορίων».
Έτσι, όταν τα αμινοξέα βρεθούν στο νερό, θα πρέπει να βγουν έξω από αυτό αν πρόκειται να σχηματίσουν μεγαλύτερα μόρια και να εξελιχτούν ώστε να γίνουν πρωτεΐνες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το σχηματισμό ζωής. Αλλά όταν βγουν έξω από το νερό, βρίσκονται και πάλι στην καταστρεπτική υπεριώδη ακτινοβολία! «Με άλλα λόγια», λέει ο Χίτσινγκ, «οι θεωρητικές πιθανότητες αποκλείουν να ξεπεραστεί έστω και αυτό το πρώτο και σχετικά εύκολο στάδιο της εξέλιξης της ζωής [δηλαδή, ο σχηματισμός αμινοξέων]».
Μολονότι είναι κοινός ο ισχυρισμός ότι η ζωή εμφανίστηκε αυτόματα στους ωκεανούς, είναι γεγονός ότι οι υδάτινοι χώροι δεν ευνοούν τις αναγκαίες χημικές διεργασίες. Ο χημικός Ρίτσαρντ Ντίκερσον εξηγεί: «Είναι επομένως δύσκολο να καταλάβουμε πώς ο πολυμερισμός [η σύνδεση μικρότερων μορίων για το σχηματισμό μεγαλύτερων] θα μπορούσε να έχει προχωρήσει στο υδάτινο περιβάλλον του αρχέγονου ωκεανού, αφού η παρουσία νερού ευνοεί την διάσπαση των πολυμερών [τη διάσπαση των μεγάλων μορίων σε απλούστερα] μάλλον παρά τον πολυμερισμό». Ο βιοχημικός Τζωρτζ Γουάλντ συμφωνεί με αυτή την άποψη, δηλώνοντας: «Η αυτόματη διάλυση είναι πολύ πιο πιθανή, και επομένως προχωρεί πολύ πιο γρήγορα, από ό,τι η αυτόματη σύνθεση». Αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να συσσωρευθεί οργανική σούπα! Ο Γουάλντ πιστεύει ότι αυτό είναι «το πιο επίμονο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς [οι εξελικτές]».
Υπάρχει, όμως, και ένα άλλο επίμονο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η θεωρία της εξέλιξης. Θυμηθείτε, υπάρχουν πάνω από 100 αμινοξέα, αλλά για τις πρωτεΐνες της ζωής απαιτούνται μόνο 20. Επίσης, τα αμινοξέα εμφανίζονται σε δύο μορφές: Μερικά από τα μόρια είναι «δεξιόστροφα» και άλλα είναι «αριστερόστροφα». Αν σχηματίζονταν τυχαία, όπως σε μια θεωρητική οργανική σούπα, πιθανότατα τα μισά θα ήταν δεξιόστροφα και τα άλλα μισά αριστερόστροφα. Και δεν υπάρχει καμιά γνωστή αιτία για την οποία στους ζωντανούς οργανισμούς θα πρέπει να προτιμηθεί μια από τις δυο μορφές. Ωστόσο, από τα 20 αμινοξέα που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή των πρωτεϊνών της ζωής, όλα είναι αριστερόστροφα!
Πώς είναι δυνατό να ενωθούν μέσα στη σούπα εντελώς τυχαία μόνο τα συγκεκριμένα απαιτούμενα είδη; Ο φυσικός Τζ. Ντ. Μπέρναλ αναγνωρίζει: «Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η απάντηση . . . συνεχίζει να είναι ένα μέρος των θεμελιωδών πλευρών της ζωής που είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθούν». Και κατάληξε: «Ίσως ποτέ να μην μπορέσουμε να το εξηγήσουμε αυτό».
Το γεγονός είναι ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να καθοριστεί η φύση της αρχέγονης ατμόσφαιρας της γης μπορεί να βασιστεί μόνο σε εικασίες ή υποθέσεις. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα ποια ήταν η μορφή της.
Η Πιθανότητα και οι Αυτόματες Πρωτεΐνες
Ποια πιθανότητα υπάρχει να συγκεντρωθούν τα σωστά αμινοξέα για να σχηματίσουν ένα μόριο πρωτεΐνης; Αυτό μπορούμε να το παρομοιάσουμε με ένα μεγάλο, εντελώς ανακατεμένο σωρό που περιέχει ισάριθμα κόκκινα και άσπρα φασόλια. Υπάρχουν επίσης πάνω από 100 διαφορετικές ποικιλίες φασολιών. Τώρα, αν χώνατε μια σέσουλα μέσα σε αυτό το σωρό, τι νομίζετε ότι θα βγάζατε; Για να πάρετε τα φασόλια που αντιπροσωπεύουν τα βασικά συστατικά μιας πρωτεΐνης, θα έπρεπε η σέσουλα να βγάλει μόνο κόκκινα φασόλια—ούτε ένα άσπρο! Επίσης, η σέσουλά σας πρέπει να περιέχει μόνο 20 ποικιλίες από τα κόκκινα φασόλια και το καθένα πρέπει να βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο, προκαθορισμένο μέρος στη σέσουλα. Στον κόσμο των πρωτεϊνών, και το παραμικρό λάθος σε οποιαδήποτε από αυτές τις απαιτήσεις θα είχε σαν αποτέλεσμα οι πρωτεΐνες που παράγονται να μην μπορούν να λειτουργήσουν κατάλληλα. Μήπως θα πετυχαίνατε το σωστό συνδυασμό όσες φορές κι αν ανακατεύατε και βγάζατε με τη σέσουλα φασόλια από τον υποθετικό μας σωρό; Όχι. Τότε, πώς θα ήταν δυνατόν να γίνει αυτό μέσα στην υποθετική οργανική σούπα;
Οι πρωτεΐνες που απαιτούνται για τη ζωή έχουν εξαιρετικά πολύπλοκα μόρια. Ποια πιθανότητα υπάρχει να σχηματιστεί στην τύχη έστω και ένα απλό μόριο πρωτεΐνης μέσα σε μια οργανική σούπα; Οι εξελικτές παραδέχονται ότι η πιθανότητα είναι μόνο μία στις 10113 (το 1 ακολουθούμενο από 113 μηδενικά). Αλλά οι μαθηματικοί λένε ότι οποιοδήποτε γεγονός που έχει πιθανότητα μία στις 1050 δεν συμβαίνει ποτέ. Μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα για το πόσο απειροελάχιστες είναι οι πιθανότητες που αναφέρονται παραπάνω, από το γεγονός ότι ο αριθμός 10113 είναι μεγαλύτερος από το συνολικό αριθμό ατόμων που υπολογίζεται ότι υπάρχουν στο σύμπαν!
Μερικές πρωτεΐνες χρησιμεύουν ως δομικά υλικά και άλλες ως ένζυμα. Οι τελευταίες επιταχύνουν τις απαραίτητες χημικές αντιδράσεις μέσα στο κύτταρο. Χωρίς αυτή τη βοήθεια, το κύτταρο θα πέθαινε. Για τη δραστηριότητα του κυττάρου απαιτούνται ούτε λίγο ούτε πολύ 2.000 πρωτεΐνες που εργάζονται ως ένζυμα. Ποιες είναι οι πιθανότητες να ληφθούν όλες αυτές στην τύχη; Μία στις 1040.000! «Μια ασύλληπτα μικρή πιθανότητα», βεβαιώνει ο Χόυλ, «που δεν θα μπορούσε να συμβεί ακόμη κι αν ολόκληρο το σύμπαν αποτελούνταν από οργανική σούπα». Και προσθέτει: «Αν κάποιος δεν είναι προκατειλημμένος εξαιτίας κοινωνικών δοξασιών ή επιστημονικής εκπαίδευσης υπέρ της πεποίθησης ότι η ζωή προήλθε [αυτόματα] πάνω στη Γη, αυτός ο απλός υπολογισμός αναιρεί εντελώς αυτή την άποψη».
Ωστόσο, οι πιθανότητες στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερες από ό,τι δείχνει αυτός ο ?ασύλληπτα μικρός? αριθμός. Πρέπει να υπάρχει μια μεμβράνη που να περιβάλλει το κύτταρο. Αλλά αυτή η μεμβράνη είναι εξαιρετικά πολύπλοκη, αποτελούμενη από πρωτεΐνες, σάκχαρα και γλυκερίδια. Όπως γράφει ο εξελικτής Λέσλι Όργκελ: «Οι σύγχρονες κυτταρικές μεμβράνες περιλαμβάνουν αγωγούς και αντλίες που ελέγχουν ειδικά την εισροή και εκροή των θρεπτικών ουσιών, των άχρηστων προϊόντων, των μεταλλικών ιόντων κ.ο.κ. Οι εξειδικευμένοι αυτοί αγωγοί περιλαμβάνουν εξαιρετικά ειδικευμένες πρωτεΐνες, δηλαδή μόρια που δεν θα μπορούσαν να είναι παρόντα στο ξεκίνημα της εξέλιξης της ζωής».
Ο Αξιοθαύμαστος Γενετικός Κώδικας
Πολύ πιο δύσκολο να σχηματιστούν, σε σύγκριση με τα παραπάνω, είναι τα νουκλεοτίδια, δηλαδή τα δομικά κομμάτια του DNA, που περιέχουν το γενετικό κώδικα. Το DNA σχετίζεται με πέντε ιστόνες (πιστεύεται ότι οι ιστόνες έχουν σχέση με τον έλεγχο της δραστηριότητας των γονιδίων). Η πιθανότητα να σχηματιστεί ακόμη και η απλούστερη από αυτές τις ιστόνες λέγεται ότι είναι μία στις 20100—ένας άλλος τεράστιος αριθμός, «μεγαλύτερος από το σύνολο όλων των ατόμων σε όλα τα άστρα και τους γαλαξίες που είναι ορατοί με τα μεγαλύτερα αστρονομικά τηλεσκόπια».
Ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες για τη θεωρία της εξέλιξης περιλαμβάνονται στην προέλευση του πλήρους γενετικού κώδικα, ο οποίος είναι μια απαίτηση για την αναπαραγωγή του κυττάρου. Το παλιό αίνιγμα της ?κότας ή του αβγού? εμφανίζεται και πάλι σε σχέση με τις πρωτεΐνες και το DNA. Ο Χίτσινγκ λέει: «Οι πρωτεΐνες εξαρτώνται από το DNA για το σχηματισμό τους. Αλλά το DNA δεν μπορεί να σχηματιστεί χωρίς προϋπάρχουσα πρωτεΐνη». Αυτό φέρνει στην επιφάνεια το παράδοξο που θέτει ο Ντίκερσον: «Ποιο έγινε πρώτο», οι πρωτεΐνες ή το DNA; Αυτός ισχυρίζεται: «Η απάντηση πρέπει να είναι, ?Αναπτύχτηκαν παράλληλα?». Στην πραγματικότητα, λέει ότι ?η κότα? και ?το αβγό? πρέπει να εξελίχτηκαν ταυτόχρονα, χωρίς κανένα από τα δυο να προέρχεται από το άλλο. Σας φαίνεται λογικό αυτό; Ένας επιστημονικός συγγραφέας το συνοψίζει ως εξής: «Η προέλευση του γενετικού κώδικα θέτει ένα τεράστιο πρόβλημα ?κότας και αβγού? που, προς το παρόν, παραμένει εντελώς μπερδεμένο».
Ο χημικός Ντίκερσον έκανε επίσης αυτό το ενδιαφέρον σχόλιο: «Η εξέλιξη του γενετικού μηχανισμού είναι το στάδιο εκείνο για το οποίο δεν υπάρχουν εργαστηριακά πρότυπα· έτσι, μπορεί κανείς να κάνει ατέλειωτες υποθέσεις, χωρίς να εμποδίζεται από γεγονότα που δεν τον συμφέρουν». Αποτελεί όμως σωστή επιστημονική μέθοδο το να παραβλέπουμε τόσο εύκολα τη σωρεία των «γεγονότων που δεν . . . συμφέρουν»; Ο Λέσλι Όργκελ αποκαλεί την ύπαρξη του γενετικού κώδικα «την πιο δυσεπίλυτη πλευρά του προβλήματος της προέλευσης της ζωής». Και ο Φράνσις Κρικ συμπέρανε: «Παρά το γεγονός ότι ο γενετικός κώδικας είναι σχεδόν παγκόσμιος, ο μηχανισμός που είναι αναγκαίος για να θέσει τον κώδικα σε λειτουργία είναι υπερβολικά πολύπλοκος και δεν μπορεί να εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά».
Προσπαθώντας να παρακάμψει την ανάγκη να επιτευχτεί το αδύνατο «έτσι ξαφνικά», η θεωρία της εξέλιξης υιοθετεί μια σταδιακή διεργασία με την οποία η φυσική επιλογή θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά της βαθμιαία. Ωστόσο, χωρίς το γενετικό κώδικα για να αρχίσει η αναπαραγωγή, δεν θα υπήρχε τίποτα για να επιλέξει η φυσική επιλογή.
Η Καταπληκτική Φωτοσύνθεση
Τώρα εμφανίζεται ένα ακόμη εμπόδιο για τη θεωρία της εξέλιξης. Κάπου στην πορεία του, το αρχέγονο κύτταρο έπρεπε να εφεύρει κάτι που προκάλεσε επανάσταση στη ζωή πάνω στη γη—τη φωτοσύνθεση. Οι επιστήμονες δεν κατανοούν ακόμη πλήρως αυτή τη διεργασία, με την οποία τα φυτά παίρνουν διοξείδιο του άνθρακα και αποδίδουν οξυγόνο. Είναι, όπως ο βιολόγος Φ. Γ. Γουέντ δηλώνει, «μια διεργασία που κανείς μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να αναπαραγάγει μέσα σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα». Κι όμως πιστεύεται ότι τη δημιούργησε τυχαία ένα μικροσκοπικό απλό κύτταρο.
Αυτή η διεργασία της φωτοσύνθεσης μετάτρεψε μια ατμόσφαιρα που δεν περιείχε καθόλου ελεύθερο οξυγόνο σε μια ατμόσφαιρα στην οποία το ένα σε κάθε πέντε μόρια είναι οξυγόνο. Σαν αποτέλεσμα, τα ζώα μπορούσαν τώρα να αναπνέουν οξυγόνο και να ζουν, και ένα στρώμα όζοντος μπορούσε να σχηματιστεί για να προστατεύει όλη τη ζωή από τις επιβλαβείς επιδράσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας. Θα μπορούσε αυτή η αξιοθαύμαστη σειρά γεγονότων να αποδοθεί απλώς στην τύχη;
Περιλαμβάνεται η Νοημοσύνη;
Μερικοί εξελικτές, όταν διαπιστώνουν τις αστρονομικές δυσκολίες που εμποδίζουν τον τυχαίο σχηματισμό ενός ζωντανού κυττάρου, αισθάνονται αναγκασμένοι να υποχωρήσουν. Για παράδειγμα, οι συγγραφείς του βιβλίου Evolution From Space (Εξέλιξη από το Διάστημα) (Χόυλ και Βικραμασίγκε) παραιτούνται, λέγοντας: «Αυτά τα ζητήματα είναι υπερβολικά πολύπλοκα για να αποδοθούν με αριθμούς». Προσθέτουν: «Δεν υπάρχει τρόπος . . . να ανταπεξέλθουμε το πρόβλημα με κάποια μεγαλύτερη και καλύτερη οργανική σούπα, όπως εμείς οι ίδιοι πριν από ένα ή δυο χρόνια ελπίζαμε ότι θα ήταν δυνατόν. Οι αριθμοί που υπολογίσαμε πιο πάνω είναι ουσιαστικά το ίδιο απίθανοι τόσο για μια παγκόσμια όσο και για μια γήινη σούπα».
Επομένως, αφού αναγνωρίζουν ότι θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο να περιλαμβάνεται νοημοσύνη στη δημιουργία της ζωής, οι συγγραφείς συνεχίζουν: «Πραγματικά, αυτή η θεωρία είναι τόσο προφανής ώστε απορεί κανείς γιατί δεν είναι πλατιά αποδεκτή ως αυταπόδεικτη. Οι λόγοι είναι ψυχολογικοί μάλλον παρά επιστημονικοί». Έτσι, ένας παρατηρητής θα μπορούσε να συμπεράνει ότι ο μόνος ευλογοφανής λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι εξελικτές εμμένουν στην τυχαία προέλευση της ζωής και απορρίπτουν οποιοδήποτε «σχέδιο, ή σκοπό, ή κατεύθυνση»,25 όπως το εξέφρασε ο Ντόκινς, είναι κάποιος ?ψυχολογικός? φραγμός. Πραγματικά, ακόμη και ο Χόυλ και ο Βικραμασίγκε, αφού αναγνώρισαν την ανάγκη νοημοσύνης, αναφέρουν ότι δεν πιστεύουν πως ένας προσωπικός Δημιουργός είναι υπεύθυνος για την προέλευση της ζωής. Σύμφωνα με την άποψή τους, η νοημοσύνη είναι επιτακτική, αλλά η ιδέα για ένα Δημιουργό είναι απαράδεκτη. Δεν σας φαίνεται αντιφατικό αυτό;
Είναι Επιστημονική;
Αν η αυτόματη γένεση της ζωής πρόκειται να γίνει αποδεκτή ως επιστημονικό γεγονός, αυτό θα πρέπει να καθοριστεί με την επιστημονική μέθοδο. Αυτή η μέθοδος είναι η εξής: Παρατηρήστε τι συμβαίνει· βασιζόμενοι πάνω σε αυτές τις παρατηρήσεις, διατυπώστε μια θεωρία σχετικά με το τι μπορεί να είναι αληθινό· δοκιμάστε τη θεωρία με περαιτέρω παρατηρήσεις και πειράματα· και δείτε αν επαληθεύονται οι προβλέψεις που βασίστηκαν στη θεωρία.
Σε μια προσπάθεια να εφαρμοστεί η επιστημονική μέθοδος, δεν έγινε δυνατό να παρατηρηθεί η αυτόματη γένεση της ζωής. Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι αυτή συμβαίνει τώρα και φυσικά κανένας ανθρώπινος παρατηρητής δεν ήταν παρών εκεί τον καιρό που σύμφωνα με τους εξελικτές αυτή συνέβαινε. Καμιά θεωρία σχετικά με αυτή δεν έχει επικυρωθεί από την παρατήρηση. Τα εργαστηριακά πειράματα απέτυχαν να την επαναλάβουν. Οι προβλέψεις που βασίστηκαν πάνω σε αυτή τη θεωρία δεν επαληθεύτηκαν. Αφού είναι αδύνατο να εφαρμοστεί η επιστημονική μέθοδος, αποτελεί έντιμη επιστήμη το να υψώνουμε αυτή τη θεωρία στο επίπεδο του γεγονότος;
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν άφθονες αποδείξεις που υποστηρίζουν το συμπέρασμα ότι η αυτόματη γένεση της ζωής από νεκρή ύλη είναι αδύνατη. «Αρκεί μόνο να συλλογιστεί κανείς το μεγαλείο αυτής της διαδικασίας», αναγνωρίζει ο καθηγητής Γουάλντ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, «για να παραδεχτεί ότι η αυτόματη γένεση ενός ζωντανού οργανισμού είναι αδύνατη». Αλλά τι πιστεύει στην πραγματικότητα αυτός ο υπέρμαχος της εξέλιξης; Απαντάει: «Κι όμως βρισκόμαστε εδώ—σαν αποτέλεσμα, όπως πιστεύω, της αυτόματης γένεσης». Σας φαίνεται αυτό αντικειμενική επιστήμη;
Ο Βρετανός βιολόγος Τζόσεφ Χένρυ Γούτζερ χαρακτήρισε αυτή τη λογίκευση σαν «απλό δογματισμό—δηλαδή τον ισχυρισμό ότι συνέβηκε πραγματικά εκείνο που θέλετε να πιστεύετε». Πώς έφτασαν οι ίδιοι οι επιστήμονες να αποδέχονται αυτήν τη φανερή παραβίαση της επιστημονικής μεθόδου; Ο πασίγνωστος εξελικτής Λώρεν Άιζελυ παραδέχτηκε: «Αφού επέπληξε το θεολόγο για την εμπιστοσύνη του στο μύθο και στο θαύμα, η επιστήμη βρέθηκε στην ανεπιθύμητη θέση να δημιουργήσει αναγκαστικά μια δική της μυθολογία: δηλαδή, την υπόθεση ότι κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι συμβαίνει σήμερα, παρά τις μεγάλες προσπάθειες, στην πραγματικότητα συνέβηκε στο πανάρχαιο παρελθόν».
Με βάση τις αποδείξεις, η θεωρία για την αυτόματη γένεση της ζωής φαίνεται να ταιριάζει καλύτερα στον τομέα της επιστημονικής φαντασίας μάλλον παρά του επιστημονικού γεγονότος. Πολλοί υποστηρικτές της έχουν προφανώς εγκαταλείψει την επιστημονική μέθοδο σε αυτά τα ζητήματα για να πιστεύουν αυτό που θέλουν να πιστεύουν. Παρά τις συντριπτικές πιθανότητες ότι η ζωή δεν μπορούσε να προέλθει τυχαία, επικρατεί ο άκαμπτος δογματισμός και όχι η επιφυλακτικότητα που φυσιολογικά υποδεικνύεται από την επιστημονική μέθοδο.
Δεν την Αποδέχονται Όλοι οι Επιστήμονες
Δεν έχουν αποκλείσει, όμως, όλοι οι επιστήμονες μια εναλλακτική εκδοχή. Για παράδειγμα, ο φυσικός Χ. Σ. Λίπσον, αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν πιθανότητες για αυτόματη γένεση της ζωής, είπε: «Η μόνη αποδεκτή εξήγηση είναι η δημιουργία. Γνωρίζω ότι αυτό είναι ανάθεμα για τους φυσικούς, όπως είναι πραγματικά και για μένα, αλλά δεν πρέπει να απορρίψουμε μια θεωρία που δεν μας αρέσει, όταν οι πειραματικές αποδείξεις την υποστηρίζουν». Στη συνέχεια παρατήρησε ότι μετά το βιβλίο The Origin of Species, του Δαρβίνου, «η εξέλιξη έγινε με μια έννοια επιστημονική θρησκεία· σχεδόν όλοι οι επιστήμονες την έχουν αποδεχτεί και πολλοί είναι έτοιμοι να ?αλλοιώσουν? τις παρατηρήσεις τους για να ταιριάζουν με αυτή». Σχόλια λυπηρά, αλλά αληθινά.
Ο Σάντρα Βικραμασίγκε, καθηγητής στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Κάρντιφ, είπε: «Από την αρχική μου εκπαίδευση ως επιστήμονας είχα υποστεί ισχυρή πλύση εγκεφάλου για να πιστεύω ότι η επιστήμη δεν μπορεί να συμβαδίζει με κανένα είδος εκούσιας δημιουργίας. Ήταν πολύ οδυνηρό όταν χρειάστηκε να αποβάλλω αυτή την ιδέα. Βρίσκομαι τώρα σε μια πολύ δυσάρεστη διανοητική κατάσταση. Αλλά δεν υπάρχει λογική διέξοδος από αυτή. . . . Το να ήταν η ζωή ένα χημικό τυχαίο συμβάν πάνω στη γη είναι σαν να ψάχνεις για ένα συγκεκριμένο κόκκο άμμου σε όλες τις ακτές σε όλους τους πλανήτες στο σύμπαν—και να τον βρεις». Με άλλα λόγια, απλώς είναι αδύνατο να προήλθε η ζωή από ένα χημικό τυχαίο συμβάν. Έτσι ο Βικραμασίγκε συμπεραίνει: «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να κατανοήσουμε την ακριβή διάταξη των χημικών στοιχείων της ζωής παρά μόνο αν επικαλεστούμε τη δημιουργία θεωρώντας ότι συνέβηκε σε παγκόσμια κλίμακα».
Όπως είπε ο αστρονόμος Ρόμπερτ Τζάστροου: «Οι επιστήμονες δεν έχουν καμιά απόδειξη ότι η ζωή δεν προήλθε από μια πράξη δημιουργίας».
Ωστόσο, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ένα πρώτο ζωντανό κύτταρο πραγματικά εμφανίστηκε κάπως αυτόματα, μήπως υπάρχει απόδειξη ότι εξελίχτηκε σε όλα τα πλάσματα που έχουν ζήσει ως τώρα πάνω στη γη; Τα απολιθώματα δίνουν την απάντηση
Το Καταπληκτικό Κύτταρο
Ένα ζωντανό κύτταρο είναι υπερβολικά πολύπλοκο. Ο βιολόγος Φράνσις Κρικ προσπαθεί να περιγράψει τις λειτουργίες του κυττάρου απλά, αλλά τελικά διαπιστώνει ότι μπορεί να φτάσει μόνο ως ένα ορισμένο σημείο, «γιατί αυτό είναι τόσο πολύπλοκο ώστε ο αναγνώστης δεν θα πρέπει να προσπαθήσει να καταπιαστεί με όλες τις λεπτομέρειες».
Οι οδηγίες που βρίσκονται μέσα στο DNA ενός κυττάρου, «αν γράφονταν, θα γέμιζαν χίλια βιβλία των 600 σελίδων το καθένα», εξηγεί το National Geographic. «Κάθε κύτταρο είναι ένας ολόκληρος κόσμος που περιέχει μέχρι και διακόσια τρισεκατομμύρια μικρές ομάδες ατόμων που ονομάζονται μόρια. . . . Τα 46 ?νηματοειδή? χρωμοσώματά μας, αν ενώνονταν, θα είχαν μάκρος περίπου 2 μέτρα. Και ωστόσο ο πυρήνας μέσα στον οποίο περιέχονται έχει διάμετρο λιγότερο από ένα χιλιοστό του εκατοστού».
Το περιοδικό Newsweek χρησιμοποιεί ένα παράδειγμα για να δώσει μια ιδέα των δραστηριοτήτων του κυττάρου: «Το καθένα από εκείνα τα 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα λειτουργεί σαν μια περιτειχισμένη πόλη. Ηλεκτροπαραγωγοί σταθμοί παράγουν την ενέργεια του κυττάρου. Άλλα εργοστάσια παράγουν πρωτεΐνες, ζωτικές μονάδες χημικού εμπορίου. Πολύπλοκα συστήματα μεταφοράς οδηγούν ορισμένα χημικά στοιχεία από σημείο σε σημείο μέσα στο κύτταρο και πέρα από αυτό. Φρουροί στα οχυρά παρακολουθούν τις αγορές εξαγωγής και εισαγωγής, και ελέγχουν τον έξω κόσμο για σημάδια που εγκυμονούν κινδύνους. Πειθαρχημένες βιολογικές στρατιές είναι σε ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς. Μια κεντρική γενετική κυβέρνηση διατηρεί την τάξη».
Όταν η σύγχρονη θεωρία της εξέλιξης προτάθηκε για πρώτη φορά, οι επιστήμονες λίγο υποψιάζονταν τη φανταστική πολυπλοκότητα του ζωντανού κυττάρου. Στην απέναντι σελίδα είναι μερικά από τα μέρη ενός χαρακτηριστικού κυττάρου—όλα συσκευασμένα μέσα σε ένα δοχείο πλάτους μόνο 25 εκατοντάκις χιλιοστά του εκατοστού.
ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΕΜΒΡΑΝΗ
Το περίβλημα που ελέγχει τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα από το κύτταρο
ΡΙΒΟΣΩΜΑΤΑ
Σωματίδια πάνω στα οποία τα αμινοξέα συγκροτούνται σε πρωτεΐνες
ΠΥΡΗΝΑΣ
Περικλεισμένος σε ένα περίβλημα διπλής μεμβράνης, είναι το κέντρο ελέγχου που κατευθύνει τις δραστηριότητες του κυττάρου
ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΑ
Περιέχουν το DNA, το πρωτότυπο γενετικό σχέδιο του κυττάρου
ΠΥΡΗΝΙΟ
Ο τόπος όπου γίνεται η σύνθεση των ριβοσωμάτων
ΕΝΔΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ
Φύλλα από μεμβράνες οι οποίες αποθηκεύουν ή μεταφέρουν τις πρωτεΐνες που κατασκευάζονται από τα ριβοσώματα που είναι προσκολλημένα σε αυτές (μερικά ριβοσώματα πλέουν ελεύθερα μέσα στο κύτταρο)
ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑ
Κέντρα παραγωγής του ΑΤΡ [Τριφωσφορική αδενοσίνη], τα μόρια που προμηθεύουν ενέργεια για το κύτταρο
ΣΥΣΚΕΥΗ ΓΚΟΛΤΖΙ
Μια ομάδα από πεπλατυσμένους μεμβρανώδεις σάκους που συσκευάζουν και διανέμουν πρωτεΐνες τις οποίες παράγει το κύτταρο
ΚΕΝΤΡΙΟΛΙΑ
Βρίσκονται κοντά στον πυρήνα και είναι σημαντικά για την αναπαραγωγή του κυττάρου
Οι εξελικτές, περασμένοι και τωρινοί, σχολιάζουν την προέλευση της ζωής
«Η υπόθεση ότι η ζωή έχει αναπτυχτεί από ανόργανη ύλη είναι, προς το παρόν, ζήτημα πίστης».—Μαθηματικός Τζ. Ου. Ν. Σάλλιβαν
«Η πιθανότητα να προήλθε η ζωή από τυχαίο γεγονός παραβάλλεται με την πιθανότητα να προέλθει ένα λεπτομερές λεξικό από μια έκρηξη σε ένα τυπογραφείο».—Βιολόγος Έντγουιν Κονκλάιν
«Αρκεί μόνο να συλλογιστεί κανείς το μεγαλείο αυτής της διαδικασίας για να παραδεχτεί ότι η αυτόματη γένεση ενός ζωντανού οργανισμού είναι αδύνατη».—Βιοχημικός Τζωρτζ Γουάλντ
«Ένας έντιμος άνθρωπος, οπλισμένος με όλη τη γνώση που είναι διαθέσιμη σε μας τώρα, θα μπορούσε μόνο να πει ότι, με κάποια έννοια, η προέλευση της ζωής φαίνεται προς το παρόν να είναι σχεδόν ένα θαύμα».—Βιολόγος Φράνσις Κρικ
«Αν κάποιος δεν είναι προκατειλημμένος εξαιτίας κοινωνικών δοξασιών ή επιστημονικής εκπαίδευσης υπέρ της πεποίθησης ότι η ζωή προήλθε [αυτόματα] πάνω στη Γη, αυτός ο απλός υπολογισμός [οι μαθηματικές πιθανότητες εναντίον της] αναιρεί εντελώς αυτή την άποψη».—Αστρονόμοι Φρεντ Χόυλ και Ν. Σ. Βικραμασίγκε

_________________

Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα!
Επισκόπηση του προφίλ των χρηστών Αποστολή προσωπικού μηνύματος Αποστολή email Επίσκεψη στην ιστοσελίδα του Συγγραφέα MSN Messenger

Επισκόπηση όλων των Δημοσιεύσεων που έγιναν πριν από:  

Όλες οι Ώρες είναι GMT + 2 Ώρες
Δημοσίευση νέας  Θ.Ενότητας
Σελίδα 5 από 7
Μετάβαση στη σελίδα Προηγούμενη  1, 2, 3, 4, 5, 6, 7  Επόμενη

Μετάβαση στη:  



Δεν μπορείτε να δημοσιεύσετε νέο Θέμα σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Δεν μπορείτε να επεξεργασθείτε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράψετε τις δημοσιεύσεις σας σ' αυτή τη Δ.Συζήτηση
Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου στα δημοψηφίσματα αυτής της Δ.Συζήτησης